Język bakumpai

Bakumpai
Obszar

Borneo Środkowe (Indonezja)

Liczba mówiących

100 tys. (2003)

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 3 środek szerszej komunikacji↗
Kody języka
ISO 639-3 bkr
IETF bkr
Glottolog baku1263
Ethnologue bkr
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język bakumpai, także marabahan[1] – język austronezyjski używany w prowincji Borneo Środkowe w Indonezji. Według danych z 2003 r. posługuje się nim 100 tys. osób[2].

Dzieli się na dwa dialekty: bakumpai właściwy, mengkatip (mangkatip, oloh mengkatip)[2][3]. Inna klasyfikacja z 1979 r. wyróżnia pięć dialektów: marabahan, buntok, muara teweh, puruk cahu, tumbang samba. Dodatkowo język barangas z wyspy Halalak może być rozpatrywany jako kolejny dialekt bakumpai[4]. Barangas odróżnia się silnymi wpływami języków banjar i ngaju[5].

Określenie „marabahan”, odnoszone do języka i grupy etnicznej, pochodzi od nazwy ośrodka administracyjnego kabupatenu Barito Kuala. Inne nazwy tej grupy etnicznej to „Biaju” i „Bara Ke”, czy też „Awen” (od charakterystycznego zaimka trzeciej osoby liczby mnogiej)[1].

Służy jako lokalny język handlowy[2][6]. Z danych z lat 70. XX w. wynika, że znaczna część mieszkańców regionu włada nim przynajmniej biernie, ze względu na bliskość języków bakumpai i ngaju[4]. W 1984 r. odnotowano, że odmiana barangas jest wypierana przez banjar i język narodowy[7].

Istnieje ograniczony zasób materiałów poświęconych temu językowi. W starszych pracach lingwistycznych był pomijany lub traktowany jako dialekt ngaju[8]. Został opisany w postaci opracowań gramatycznych: Bahasa Bakumpai (1979)[9]; Bahasa Bakumpai: struktur dan identitas (2005)[10] oraz dwutomowego słownika: Kamus Bahasa Indonesia – Bakumpai (1995)[11][12].

Przypisy

  1. 1 2 Ibrahim, Darmansyah i Durasid 1979 ↓, s. 1.
  2. 1 2 3 M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Bakumpai, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 17, Dallas: SIL International, 2013–2014 [dostęp 2021-02-25] [zarchiwizowane z adresu 2014-06-01] (ang.).
  3. ↑ Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Bakumpai. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-10)]. (ang.).
  4. 1 2 Ibrahim, Darmansyah i Durasid 1979 ↓, s. 4.
  5. ↑ Hapip i in. 1984 ↓, s. 11.
  6. ↑ Subhan Zein, Language Policy in Superdiverse Indonesia, Abingdon–New York: Routledge, 2020 (Routledge Studies in Sociolinguistics), s. 37, DOI: 10.4324/9780429019739, ISBN 978-0-367-02954-8, ISBN 978-0-429-01973-9, LCCN 2019031403, OCLC 1139891689 (ang.).
  7. ↑ Hapip i in. 1984 ↓, s. 1–2.
  8. ↑ Ibrahim, Darmansyah i Durasid 1979 ↓, s. 116.
  9. ↑ Ibrahim, Darmansyah i Durasid 1979 ↓.
  10. ↑ M. Hatta Baduani, Bahasa Bakumpai: struktur dan identitas, CRDS Kalimantan, 2005, OCLC 71124781 [dostęp 2023-01-15] (indonez.).
  11. ↑ Syahrial S.A.R. Ibrahim, Wini Tarmini, Maria Lusia Anita Sumaryati, Kamus Bahasa Indonesia – Bakumpai, t. 1, Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1995, ISBN 979-459-569-1, OCLC 34666283 [dostęp 2023-05-23] (indonez.).
  12. ↑ Syahrial S.A.R. Ibrahim, Wini Tarmini, Maria Lusia Anita Sumaryati, Kamus Bahasa Indonesia – Bakumpai, t. 2, Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1995, ISBN 979-459-569-5, OCLC 34666283 [dostęp 2023-05-23] (indonez.).

Bibliografia

  • Robert Blust, The Austronesian languages, wyd. popr., Canberra: Asia-Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2013 (Asia-Pacific Linguistics 008), ISBN 978-1-922185-07-5, OCLC 851066712 [zarchiwizowane z adresu 2022-10-06] (ang.).
  • Sjahrial S.A.R. Ibrahim, Darmansyah, Durdje Durasid, Bahasa Bakumpai, Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1979, OCLC 220002949 [dostęp 2024-02-06] (indonez.).
  • Abdul Djebar Hapip i inni, Struktur bahasa Barangas, Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1984, OCLC 13726154 [dostęp 2023-05-23] (indonez.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.