Język uneapa
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
12 tys. (2010) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | bbn | ||
| IETF | bbn | ||
| Glottolog | unea1237 | ||
| Ethnologue | bbn | ||
| WALS | bvi | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język uneapa, także bali – język z podrodziny języków oceanicznych z wielkiej rodziny języków austronezyjskich, używany przez mieszkańców wyspy Unea w Papui-Nowej Gwinei[1].
Według danych z 2010 r. posługuje się nim 12 tys. osób. W użyciu jest także tok pisin[1].
Blisko spokrewniony z językiem vitu[2]. Czasem mówi się o jednym języku bali-vitu[3][4]. Bali wyróżnia się konserwatywnym charakterem fonologii[3].
Języki bali-vitu były niegdyś łączone z językami willaumez (z Willaumez Peninsula), pod pojęciem grupy „kimbe” (od nazwy zatoki)[5]. Niemniej M. Ross klasyfikuje je jako odrębną grupę[6].
Przypisy
- 1 2 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Uneapa, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Bali-Vitu, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-01] (ang.).
- 1 2 Ross 1988 ↓, s. 263.
- ↑ Chowning 1969 ↓, s. 26.
- ↑ Chowning 1969 ↓, s. 25.
- ↑ Ross 1988 ↓, s. 258, 262.
Bibliografia
- Ann Chowning, The Austronesian languages of New Britain, [w:] Arthur Capell, Ann Chowning, Stephen A. Wurm, Papers in Linguistics of Melanesia No. 2, Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1969 (Pacific Linguistics A-21), s. 17–45, DOI: 10.15144/PL-A21, ISBN 0-85883-002-7, OCLC 871658881 [dostęp 2023-09-23] (ang.).
- Malcolm Ross, Proto Oceanic and the Austronesian Languages of Western Melanesia, Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1988 (Pacific Linguistics C-98), DOI: 10.15144/PL-C98, ISBN 0-85883-367-0, OCLC 20100109 (ang.).