Język bolango

Bolango
Obszar

Gorontalo, Celebes Północny (Indonezja)

Liczba mówiących

23 tys. (1986)[1]

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6b zagrożony↗
Kody języka
ISO 639-3 bld
IETF bld
Glottolog bola1252
Ethnologue bld
BPS 0618 6
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język bolango, także: atinggola-bolango, bulanga-uki, diu[1][2], bolaung uki[3] – język austronezyjski używany w prowincjach Gorontalo i Celebes Północny w Indonezji. Według danych z 1986 roku posługuje się nim 23 tys. osób[1].

Bolango (bulanga, bolaang, uki) i atinggola (andagile, attingola, diu, kattinggola) to nazwy dwóch dialektów (blisko spokrewnionych, lecz oddalonych od siebie geograficznie). Atinggola ma 16 tys. użytkowników, a bolango 7 tys. (według szacunków z 1986)[1]. Dialekt bolango jest używany na południowym wybrzeżu półwyspu Minahasa (w pobliżu zatoki Tomini), w rejonie miasta Molibagu (Celebes Północny). Dialektem atinggola, który bywa opisywany jako odrębny język, posługuje się grupa na północnym wybrzeżu (północno-wschodni fragment prowincji Gorontalo i okolice). Trzecia lokalizacja to wieś Sauk (na północ od Molibagu i na wschód od terytorium Atinggola; przy niewielkiej zatoce zwanej niegdyś Bolaang Uki, prowincja Celebes Północny)[4].

Jest zagrożony wymarciem. W XX wieku zanikał pod presją spokrewnionego języka gorontalo, który dominuje w regionie[3]. Na okolicznych terenach prowincji Celebes Północny większościowym językiem regionalnym jest mongondow[4]. W latach 90. XX w. odnotowano redukcję przekazu międzypokoleniowego i wzrost roli języka indonezyjskiego, na niekorzyść żywotności rodzimego języka (zwłaszcza na terytorium dialektu bolango)[5]. Pod koniec XX wieku dialekt atinggola wciąż był szeroko używany, ale pod wpływem edukacji wzrastała rola języka narodowego. W użyciu jest także malajski miasta Manado (regionalna lingua franca)[6].

W literaturze indonezyjskiej poszczególne dialekty są rozpatrywane oddzielnie. Został opisany w postaci opracowań gramatycznych (Dialek Atinggola, 1976/1977[7]; Morfologi dan sintaksis dialek Diu, 1983[8]; Struktur bahasa Atinggola, 1983[9]; Morfologi dialek Uki, 1988[10]) i słowników (Kamus bahasa Atinggola-Indonesia, 1985[11]; Kamus bahasa Indonesia-Bolango, 2020[12]; Kamus Atinggola, 2020[13]).

Przypisy

  1. 1 2 3 4 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Bolango, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  2. ↑ Barbara F. Grimes i inni, Listing of Austronesian languages, [w:] Darrell T. Tryon (red.), Comparative Austronesian Dictionary: An Introduction to Austronesian Studies, Berlin–New York: Walter de Gruyter, 1995 (Trends in Linguistics. Documentation 10), s. 144, DOI: 10.1515/9783110884012.1.121, ISBN 978-3-11-088401-2, OCLC 868970232 [dostęp 2022-08-06] (ang.).
  3. 1 2 Adat Istiadat Daerah Sulawesi Utara, Jakarta: Proyek Penelitian dan Pencatatan Kebudayaan Daerah, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1980, s. 20–21 [dostęp 2023-01-03] (indonez.).
  4. 1 2 David Mead: Bolango. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-09)]. (ang.).
  5. ↑ Scott Merrifield, Martinus Salea, North Sulawesi Language Survey, Dallas: Summer Institute of Linguistics, 1996 (Publications in Sociolinguistics 1), s. 130, ISBN 1-55671-000-3, OCLC 36657959 (ang.).
  6. ↑ Raymond Rodig Tingginehe i inni, Geografi dialek bahasa Atinggola, Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1993, s. 33–36, ISBN 979-459-305-2, OCLC 29426650 [dostęp 2023-01-09] (indonez.).
  7. ↑ Habu Wahidji, Dialek Atinggola: laporan penelitian, Jakarta/Gorontalo: Proyek Pengembangan Bahasa dan Sastra Indonesia dan Daerah, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan / Fakultas Keguruan Sastra Seni, IKIP Manado Cabang Gorontalo, 1976, OCLC 65114044 [dostęp 2023-01-09] (indonez.).
  8. ↑ M.M. Toding Datu i inni, Morfologi dan sintaksis dialek Diu, Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1983, OCLC 24867618 (indonez.).
  9. ↑ Mintje Musa Kasim i inni, Struktur bahasa Atinggola, Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1983, OCLC 561908058 [dostęp 2023-01-09] (indonez.).
  10. ↑ Aaltje Tallei-Pinontoan, R. Mamangkey-Pajow, Harasa Alitu-Pakaya, Morfologi dialek Uki, Jakarta: Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1988 (Seri Pustaka Penelitian BSt 161), ISBN 979-459-017-7, OCLC 20331532 [dostęp 2023-01-09] (indonez.).
  11. ↑ Mansoer Pateda, Yennie P. Pulubuhu, Kamus bahasa Atinggola-Indonesia, Jakarta: Proyek Pengembangan Bahasa dan Sastra Daerah, Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1985, OCLC 65109396 [dostęp 2023-01-09] (indonez.).
  12. ↑ M. Lukman Hakim i inni, Kamus bahasa Indonesia-Bolango, Manado/Gorontalo: Yayasan Serat Manado/Dinas Perpustakaan dan Kearsipan Kab. Bone Bolango, 2020, ISBN 978-602-50808-2-1 [dostęp 2023-01-09] (indonez.).
  13. ↑ Armiati Rasyid, Amirudin Sunge, Muhammad Lukman Hakim, Kamus Atinggola, Gorontalo: Kantor Bahasa Provinsi Gorontalo, Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan, 2020, ISBN 978-602-53283-9-8 [dostęp 2023-01-09] (indonez.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.