Język changriwa
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
690 (2003)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | cga | ||
| IETF | cga | ||
| Glottolog | chan1319 | ||
| Ethnologue | cga | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język changriwa – język papuaski używany w prowincji Sepik Wschodni w Papui-Nowej Gwinei[1]. Należy do niewielkiej rodziny języków yuat[1][2].
W 2003 roku odnotowano, że posługuje się nim 690 osób[1]. Jest używany we wsi o tej samej nazwie. Doniesienia sugerują, że dawniej obszar tego języka obejmował też miejscowości Wolin, Yanggenra, Maranggumeli i Pundukang[3].
Materiały dot. tego języka ograniczają się do krótkich i niepewnych danych leksykalnych[2].
Przypisy
- 1 2 3 4 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Changriwa, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- 1 2 Foley 2018 ↓, s. 226.
- ↑ Donald C. Laycock, Sepik languages – checklist and preliminary classification, Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1973 (Pacific Linguistics B-25), s. 37, DOI: 10.15144/PL-B25, ISBN 0-85883-084-1, OCLC 5027628 [dostęp 2025-01-26] (ang.).
Bibliografia
- William A. Foley, The Languages of the Sepik-Ramu Basin and Environs, [w:] Bill Palmer (red.), The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide, Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018 (The World of Linguistics 4), s. 197–432, DOI: 10.1515/9783110295252-003, ISBN 978-3-11-029525-2, ISBN 978-3-11-028642-7, OCLC 1041880153 (ang.).