Język dhao
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
5 tys. (1997) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | nfa | ||
| IETF | nfa | ||
| Glottolog | dhao1237 | ||
| Ethnologue | nfa | ||
| BPS | 0129 3 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język dhao (Lii Dhao), także: ndao, dao, kahore[2] – język austronezyjski używany w indonezyjskiej prowincji Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie, zwłaszcza na wyspie Ndao. Według danych z 1997 roku posługiwało się nim wówczas 5 tys. osób[2]. Dodatkowe skupiska ludności Dhao występują na wyspach Rote i Timor[3].
Cechuje się złożoną fonologią[2]. Jest blisko spokrewniony z językiem hawu[1] i niegdyś był opisywany jako jego dialekt[4]. Oba języki nie są jednak wzajemnie zrozumiałe, do czego przyczyniają się silne różnice gramatyczne i słownikowe[4]. A. Capell (1975) postulował, że chodzi o języki nieaustronezyjskie, które dokonały wymiany znacznej części swojego słownictwa[5].
Występuje powszechna wielojęzyczność. W użyciu są również języki rote, malajski Kupangu i indonezyjski[6][7]. W dhao zaznaczyły się wpływy leksyki rote[8][9]. Forma „ndao”, również spotykana w literaturze lingwistycznej, pochodzi z języków wyspy Rote[4]. Ndao to także oficjalna nazwa wyspy, na której używany jest język dhao[4].
Sporządzono opis jego gramatyki (2020)[10] oraz krótki słownik (2000)[11]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[2].
Przypisy
- 1 2 Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Dhao [online], Glottolog 4.1, 2019 [dostęp 2024-03-18] (ang.).
- 1 2 3 4 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Dhao, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2021-08-15] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-11] (ang.).
- ↑ Balukh 2020 ↓, s. 2.
- 1 2 3 4 Charles E. Grimes, Hawu and Dhao in eastern Indonesia: revisiting their relationship [online], 10th International Conference on Austronesian Linguistics, Puerto Princessa, Philippines, 17-20 January 2006, 2006 [dostęp 2021-08-15] (ang.).
- ↑ Capell 1975 ↓, s. 683–684.
- ↑ Balukh 2021 ↓, s. 523.
- ↑ Balukh 2020 ↓, s. 11.
- ↑ Alan Trevor Walker, Sawu: a language of Eastern Indonesia, Canberra: Australian National University, 1980, s. 135, DOI: 10.25911/5d7789c1ab8c6, OCLC 222141572 [dostęp 2023-04-03] (ang.).
- ↑ Alan Trevor Walker, A grammar of Sawu, Jakarta: Badan Penyelenggara Seri NUSA, Universitas Atma Jaya, 1982 (NUSA: Linguistic studies in Indonesian and languages in Indonesia 13), s. 57, OCLC 1333422491 [dostęp 2024-03-18] (ang.).
- ↑ Balukh 2020 ↓.
- ↑ Lazarus Aplugi i inni, Kamus Pengantar Lii Dhao (Bahasa Ndao), Kupang: Artha Wacana Press, 2000 (indonez.).
Bibliografia
- Jermy Imanuel Balukh, A grammar of Dhao: An endangered Austronesian language in Eastern Indonesia, Utrecht: LOT, Netherlands Graduate School, 2020 (LOT dissertation series 570), ISBN 978-94-6093-355-4, OCLC 1198095700 [dostęp 2023-04-03] (ang.).
- Jermy Imanuel Balukh, A Grammar of Dhao: An endangered Austronesian language in Eastern Indonesia, „Wacana”, 22 (2), 2021, s. 522–533, DOI: 10.17510/wacana.v22i2.1005, ISSN 2407-6899, OCLC 9124540055 (ang.).
- Arthur Capell, The West Papuan Phylum, [w:] Stephen Adolphe Wurm (red.), New Guinea area languages and language study, Vol. 1, Papuan languages and the New Guinea linguistic scene, Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1975 (Pacific Linguistics C-38), s. 667–716, DOI: 10.15144/PL-C38.667, ISBN 978-0-85883-131-5, OCLC 37096514 [dostęp 2022-10-17] (ang.).
Linki zewnętrzne
- Charles E. Grimes, Ayub Ranoh, Helena Aplugi, Lii Dhao (Ndao) Online Dictionary, Kupang: UBB-GMIT, 2008 [dostęp 2024-03-18] (ang.).
- Dhao language and alphabet. Omniglot. [dostęp 2024-03-18]. (ang.).