Język ewe
| Obszar | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
ponad 3 miliony | ||||
| Pismo/alfabet | |||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
| |||||
| Status oficjalny | |||||
| Ethnologue | 3 środek szerszej komunikacji↗ | ||||
| Kody języka | |||||
| ISO 639-1 | ee | ||||
| ISO 639-2 | ewe | ||||
| ISO 639-3 | ewe | ||||
| IETF | ee | ||||
| Glottolog | ewee1241 | ||||
| Ethnologue | ewe | ||||
| GOST 7.75–97 | эве 820 | ||||
| WALS | ewa, ewe | ||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Język ewe (nazwa własna: Ɛʋɛgbɛ) – język z wielkiej rodziny nigero-kongijskiej, zaliczany do języków kwa. Używany jest przez lud Ewe na obszarze południowo-wschodniej Ghany, południowego Togo i Beninu oraz w południowo-zachodniej Nigerii. W Togo posiada obok kabre status języka narodowego. Od końca XIX wieku zapisywany jest w zmodyfikowanym alfabecie łacińskim, jako alfabet ewe.
Istnieje Wikipedia w języku ewe.
Odmianą języka ewe jest język fon, jeden z głównych języków Beninu.
Bibliografia
- Krystyna Damm, Aldona Mikusińska (red.), Ludy i języki świata, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000 (PWN Leksykon), s. 73, ISBN 83-01-13070-9, OCLC 830240260 (pol.).