Język gela
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
12 tys. (1999) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | nlg | ||
| IETF | nlg | ||
| Glottolog | gela1263 | ||
| Ethnologue | nlg | ||
| WALS | gel | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język gela (nggela) – język austronezyjski z Wysp Salomona (Prowincja Centralna). Według danych z 1999 r. posługiwało się nim blisko 12 tys. osób[1].
Jego użytkownicy zamieszkują Nggela/Florida Islands, Guadalcanal i Savo[1]. Występują trzy dialekty: Small Nggela (Nggela Pile), Big Nggela (Central Gela, Nggela Sule), Sandfly (Mboko ni mbeti)[1][2].
Był wykorzystywany jako lingua franca w działalności misjonarskiej[3].
Przypisy
- 1 2 3 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Gela, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Tryon i Hackman 1983 ↓, s. 20.
- ↑ Tryon 1996 ↓, s. 620.
Bibliografia
- Darrell T. Tryon, B.D. Hackman, Solomon Islands Languages: An Internal Classification, Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1983 (Pacific Linguistics C-72), DOI: 10.15144/PL-C72, ISBN 0-85883-292-5, OCLC 12556713 [dostęp 2023-09-24] (ang.).
- Darrell T. Tryon, Mission and church languages in Island Melanesia, [w:] Stephen A. Wurm, Peter Mühlhäusler, Darrell T. Tryon (red.), Atlas of Languages of Intercultural Communication in the Pacific, Asia, and the Americas: Vol I: Maps. Vol II: Texts, Berlin–New York: Walter de Gruyter, 1996 (Trends in Linguistics. Documentation 13), s. 619–624, DOI: 10.1515/9783110819724.2.619, ISBN 978-3-11-081972-4, OCLC 1013949454 (ang.).