Język ili
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
120 (1982) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 4 poważnie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 8a umierający↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-2 | tut | ||
| ISO 639-3 | ili | ||
| IETF | ili | ||
| Glottolog | ilit1241 | ||
| Ethnologue | ili | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język ili — język wschodnioturecki używany w prefekturze Ili, ujgurskiego regionu autonomicznego Chińskiej Republiki Ludowej. Liczba użytkowników w 1982 wynosiła 120 ludzi; niemal wszyscy władali również kazachskim lub ujgurskim.
Po raz pierwszy został opisany w 1956 roku. O ile należy do karłuckiej gałęzi języków turkijskich, to sąsiedztwo z Kazachami sprawia, że występują w nim wpływy kipczackie (np. asymilacja zrostku dopełniacza, przejście /ɣ/ w /w/ po samogłoskach otwartych). Posiada 7 samogłosek i 22 spółgłoski.
Legenda głosi, że przodkowie dzisiejszych jego użytkowników przybyli do Chin ponad dwieście lat temu z kotliny fergańskiej. Obecnie żyją w dorzeczu rzeki Ili oraz mieście Kuldża. Z uwagi na liczne małżeństwa mieszane z Kazachami i Ujgurami, liczebność użytkowników języka ili zmniejsza się na rzecz kazachskiego i ujgurskiego.