Język inabaknon
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
26 tys. (2010) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 4 edukacyjny↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | abx | ||
| IETF | abx | ||
| Glottolog | inab1237 | ||
| Ethnologue | abx | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język inabaknon, także: abaknon, abaknon sama – język austronezyjski używany na Filipinach, przede wszystkim na wyspie Capul w prowincji Northern Samar (w pobliżu cieśniny San Bernardino)[1]. Według danych z 2010 roku posługuje się nim 26 tys. osób[2].
Należy do grupy języków sama-bajaw[1][2].
Powszechna jest wielojęzyczność (znane są języki: cebuański, bikolski, filipiński, angielski)[2]. Inabaknon obfituje w pożyczki z języka hiszpańskiego. Wpływy arabskie (związane z oddziaływaniem kultury islamu) są natomiast słabo zaznaczone[1].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[2].
Przypisy
- 1 2 3 Akamine 2005 ↓, s. 377.
- 1 2 3 4 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Inabaknon, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2021-08-14] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-06] (ang.).
Bibliografia
- Jun Akamine, Sama (Bajau), [w:] K. Alexander Adelaar, Nikolaus P. Himmelmann (red.), The Austronesian languages of Asia and Madagascar, Abingdon–New York: Routledge, 2005, s. 377–396, DOI: 10.4324/9780203821121, ISBN 0-7007-1286-0, OCLC 53814161 (ang.).