Język isirawa
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
1800 (2000)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 2 wrażliwy↗ | ||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | srl | ||
| IETF | srl | ||
| Glottolog | isir1237 | ||
| Ethnologue | srl | ||
| BPS | 1040 6, 0958 1 | ||
| WALS | isi | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język isirawa, także: okwasar, saberi (a. saweri) – język papuaski używany w prowincji Papua w Indonezji (kabupaten Sarmi). Według danych z 2000 roku posługuje się nim 1800 osób[1].
Ethnologue (wyd. 22) podaje, że jego użytkownicy zamieszkują wsie: Amsira, Arabais, Arsania, Kamenawari, Mararena, Martewar, Nisero, Nuerawar, Perkami, Siaratesa, Waim, Wari, Webro (kabupaten Sarmi)[1]. Dzieli się na dwa dialekty: zachodni i wschodni, przy czym różnice są niewielkie[1].
Ethnologue i Timothy Usher umieszczają go w rodzinie języków łańcucha Foja (tor-kwerba)[1][2]. Bywa też rozpatrywany jako izolat[3].
Służy jako lokalny język handlowy, jednakże traci na znaczeniu pod presją języka indonezyjskiego[1][4].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Isirawa, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Timothy Usher: Isirawa. NewGuineaWorld. [dostęp 2022-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 lipca 2022)]. (ang.).
- ↑ Ross 2005 ↓, s. 30.
- ↑ Wurm 2007 ↓, s. 497.
Bibliografia
- Stephen A. Wurm, Australasia and the Pacific, [w:] Christopher Moseley (red.), Encyclopedia of the World’s Endangered Languages, Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 425–577, DOI: 10.4324/9780203645659, ISBN 978-0-2036-4565-9, ISBN 978-0-7007-1197-0, OCLC 47983733 (ang.).
- Malcolm Ross, Pronouns as a preliminary diagnostic for grouping Papuan languages, [w:] Andrew Pawley i inni red., Papuan Pasts: Cultural, Linguistic and Biological Histories of Papuan-speaking Peoples, Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2005 (Pacific Linguistics 572), s. 15–66, ISBN 978-0-85883-562-7, OCLC 67292782 [dostęp 2023-03-19] (ang.).