Język jawajski Surinamu
| Obszar | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
ok. 36 tys. (2016) | ||||
| Pismo/alfabet | |||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
| |||||
| Status oficjalny | |||||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||||
| Kody języka | |||||
| ISO 639-3 | jvn | ||||
| IETF | jvn | ||||
| Glottolog | cari1276 | ||||
| Ethnologue | jvn | ||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Język jawajski Surinamu – język austronezyjski używany w Surinamie. Według danych z 2016 r. posługiwało się nim wówczas nieco ponad 36 tys. osób, potomków robotników sprowadzonych do pracy na plantacjach[1].
W użyciu wśród ludności jawajskiej w Surinamie są też języki niderlandzki i sranan tongo[2].
Znacząco się różni od jawajskiego używanego w Indonezji. Kontakt z dominującymi językami Surinamu i ograniczona rola społeczna jawajskiego (który występuje przede wszystkim w sferze kontaktów domowych) doprowadziły do wielu zmian w tym języku (na poziomie leksyki, morfosyntaktyki i fonologii). Doszło do zaniku hierarchicznych poziomów mowy, na korzyść użycia rejestru ngoko[3]. W publikacji Ethnologue odnotowano, że odmiany z Surinamu i Indonezji nie są dobrze wzajemnie zrozumiałe[4] i zostały one sklasyfikowane odrębnie, w ramach tzw. grupy języków jawajskich[5].
W Paramaribo, stolicy kraju, jawajski jest częściowo wypierany przez niderlandzki. W miejscowościach oddalonych od dużych miast jawajski charakteryzuje się wyższym poziomem żywotności[2].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy
- 1 2 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Javanese, Suriname, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2017-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-02] (ang.).
- 1 2 Moro i Slomanson 2024 ↓, s. 255.
- ↑ Moro i Slomanson 2024 ↓, s. 255–256.
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Javanese, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-04] (ang.).
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Javanese, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 23, Dallas: SIL International, 2020 [dostęp 2021-08-15] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-25] (ang.).
Bibliografia
- Francesca Romana Moro, Peter Slomanson, Heritage languages and the study of Malayo-Polynesian diasporas, [w:] K. Alexander Adelaar, Antoinette Schapper (red.), The Oxford Guide to the Malayo-Polynesian Languages of Southeast Asia, Oxford: Oxford University Press, 2024, s. 251–261, DOI: 10.1093/oso/9780198807353.003.0019, ISBN 978-0-19-880735-3, ISBN 978-0-19-253426-2, OCLC 1449546728 (ang.).