Język keuw
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
<100 | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
|
niesklasyfikowany | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | khh | ||
| IETF | khh | ||
| Glottolog | kehu1238 | ||
| Ethnologue | khh | ||
| BPS | 1005 5 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język keuw, także kehu[1][2] – słabo poznany język papuaski używany w indonezyjskiej prowincji Papua, w kabupatenie Nabire[2]. Posługuje się nim mniej niż 100 osób[1].
Jest językiem o niejasnej przynależności lingwistycznej. Podejmowano próby łączenia go z pobliskimi rodzinami języków papuaskich (języki Równiny Jezior, języki wschodniej zatoki Geelvink). Nie został dobrze udokumentowany w literaturze[1]. Foley (2018) i Hammarström (2018) klasyfikują go jako izolat[1][3].
Ocenia się, że jest poważnie zagrożony wymarciem[1]. Według danych badania z 2007 r. pozostaje w dość powszechnym użyciu, lecz dokładna liczba użytkowników jest nieznana (dostępne dane są ograniczone, część osób ma zamieszkiwać trudno dostępne obszary wyspy)[4].
Jest językiem tonalnym[5]. Ma ubogi zasób dźwięków, podobnie jak języki Równiny Jezior. Na poziomie słownictwa jest wyraźnie odrębny od języków regionu[3].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 Foley 2018 ↓, s. 528.
- 1 2 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kehu, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2020-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- 1 2 Hammarström 2018 ↓, s. 290.
- ↑ Anderbeck 2015 ↓, s. 36.
- ↑ Foley 2018 ↓, s. 529.
Bibliografia
- Karl Anderbeck, Portraits of language vitality in the languages of Indonesia, [w:] I Wayan Arka, Ni Luh Nyoman Seri Malini, Ida Ayu Ade Puspani (red.), Papers from 12-ICAL, t. 4: Language documentation and cultural practices in the Austronesian world, Canberra: Asia-Pacific Linguistics, College of Asia and the Pacific, Australian National University, 2015 (Asia-Pacific Linguistics 019 / Studies on Austronesian Languages 005), s. 19–47, ISBN 978-1-922185-20-4, OCLC 908932347 [dostęp 2023-05-21] (ang.).
- William A. Foley, The languages of Northwest New Guinea, [w:] Bill Palmer (red.), The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide, Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018 (The World of Linguistics 4), s. 433–568, DOI: 10.1515/9783110295252-004, ISBN 978-3-11-029525-2, ISBN 978-3-11-028642-7, OCLC 1041880153 (ang.).
- Harald Hammarström, Language isolates in the New Guinea region, [w:] Lyle Campbell (red.), Language Isolates, Abingdon–New York: Routledge, 2018 (Routledge Language Family Series), s. 287–322, DOI: 10.4324/9781315750026-11, ISBN 978-1-315-75002-6, ISBN 978-1-138-82105-7, ISBN 978-1-317-61091-5, OCLC 1000447105 (ang.).