Język kola
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
7400 (2011)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | kvv | ||
| IETF | kvv | ||
| Glottolog | kola1285 | ||
| Ethnologue | kvv | ||
| BPS | 0720 2 | ||
| WALS | koo | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język kola – język austronezyjski używany w prowincji Moluki w Indonezji, przez mieszkańców północnych wysp Aru. Według danych z 2011 roku posługuje się nim 7400 osób[1]. Najbardziej wysunięty na północ spośród języków archipelagu Aru[2].
Jego użytkownicy zamieszkują 22 wsie na wyspie Kola i okolicznych wyspach archipelagu[1][3]. Poza Kola dominuje w pewnych zakątkach północnej i zachodniej części wyspy Wokam[2]. Zróżnicowanie wewnętrzne ogranicza się do pewnych cech dźwiękowych[4]. Istnieją drobne różnice między odmianą zachodnią a wschodnią[5].
Kola jest blisko spokrewniony z językami kompane i ujir[6]. Odnotowano wzajemną zrozumiałość między dialektem wsi Marlasi a językiem kompane[1].
W latach 80. XX w. zaobserwowano intensywne użycie języka w społeczności[3]. Do lat 90. pozostawał praktycznie niepoznany, a dostępne dane sprowadzały się do pobieżnych spostrzeżeń i list słownictwa[7][8]. Badaniem tego języka zajmowali się m.in. Yuko i Masahiro Takata, autorzy rozmówek (1991) oraz prac nt. morfologii i fonologii (1992)[9].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kola, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- 1 2 Schapper 2015 ↓, s. 9–10.
- 1 2 Hughes 1987 ↓, s. 98.
- ↑ Mark Taber (red.), Atlas bahasa tanah Maluku, Ambon: Pusat Pengkajian dan Pengembangan Maluku, Universitas Pattimura / Summer Institute of Linguistics, 1996, s. 99, ISBN 979-8132-90-4, OCLC 40713056 [dostęp 2023-08-31] (indonez.).
- ↑ Takata i Takata 1991 ↓, s. v, vi.
- ↑ Hughes 1987 ↓, s. 94.
- ↑ Takata i Takata 1992 ↓, s. 31.
- ↑ Takata 1992 ↓, s. 47.
- ↑ Winne 2013 ↓, s. 3–4.
Bibliografia
- Jock Hughes, The languages of Kei, Tanimbar and Aru: Lexicostatistic classification, [w:] Soenjono Dardjowidjojo (red.), Miscellaneous Studies of Indonesian and Other Languages in Indonesia, Part 9, Jakarta: Badan Penyelenggara Seri Nusa, Universitas Atma Jaya, 1987 (NUSA: Linguistic studies in Indonesian and languages in Indonesia 27), s. 71–111, OCLC 896429711 [dostęp 2022-07-23] (ang.).
- Antoinette Schapper, Neuter gender in the languages of Aru, „Wacana, Journal of the Humanities of Indonesia”, 16 (1), 2015, s. 1–26, DOI: 10.17510/wjhi.v16i1.364, ISSN 2407-6899, OCLC 10168678443 [dostęp 2024-05-26] (ang.).
- Masahiro Takata, Yuko Takata, Daglang dal Kola relih = Percakapan dalam bahasa Kola = Kola conversations, Ambon: Universitas Pattimura / Summer Institute of Linguistics, 1991, ISBN 979-8132-16-5, OCLC 25598364 [dostęp 2024-05-25] (indonez. • ang.).
- Masahiro Takata, Yuko Takata, Kola Phonology, [w:] Donald A. Burquest, Wyn D. Laidig (red.), Descriptive Studies in Languages of Maluku, Part I, Jakarta: Badan Penyelenggara Seri Nusa, Universitas Atma Jaya, 1992 (NUSA: Linguistic studies in Indonesian and languages in Indonesia 34), s. 31–46, OCLC 896407321 [dostęp 2025-05-24] (ang.).
- Yuko Takata, Word Structure and Reduplication in Kola, [w:] Donald A. Burquest, Wyn D. Laidig (red.), Descriptive Studies in Languages of Maluku, Part I, Jakarta: Badan Penyelenggara Seri Nusa, Universitas Atma Jaya, 1992 (NUSA: Linguistic studies in Indonesian and languages in Indonesia 34), s. 47–68, OCLC 896389204 [dostęp 2025-05-24] (ang.).
- David de Winne, A morphosyntax sketch of Kola: An Austronesian language of Aru, eastern Indonesia, Leiden University, 2013 [dostęp 2024-05-24] (ang.).
Linki zewnętrzne
- David de Winne, Antoinette Schapper: Kola. [w:] The Language Archive [on-line]. Max Planck Institute for Psycholinguistics, 2013–2015. [dostęp 2024-05-25].