Język massep
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
25 (2000)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
|
Język izolowany (nienależący do żadnej rodziny językowej) | |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 5 krytycznie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 8b prawie wymarły↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | mvs | ||
| IETF | mvs | ||
| Glottolog | mass1263 | ||
| Ethnologue | mvs | ||
| BPS | 1055 3 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język massep (a. masep), także: potafa, wotaf[1][2] – język papuaski używany w prowincji Papua w Indonezji. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 25 osób[1].
Jego użytkownicy zamieszkują wieś Masep w dystrykcie Pantai Barat (kabupaten Sarmi)[3]. Pomimo niewielkiej liczby użytkowników nie jest krytycznie zagrożony wymarciem. Z dostępnych danych wynika, że posługują się nim wszyscy członkowie społeczności, w różnych grupach wiekowych[2][4]. W użyciu jest także lokalny malajski, który służy do komunikacji z sąsiednimi społecznościami[5][6]. Pod koniec lat 90. XX w. język indonezyjski nie był zbyt szeroko znany[7].
Sama społeczność określa swój język jako „wotaf”[6].
Nie został bliżej opisany w literaturze. William A. Foley (2018) i Harald Hammarström (2018) klasyfikują go jako izolat[2][4]. Timothy Usher łączy go z językami łańcucha Foja[5].
Przypisy
- 1 2 3 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Massep, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- 1 2 3 Foley 2018 ↓, s. 498.
- ↑ Bahasa Masep. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-14)]. (indonez.).
- 1 2 Hammarström 2018 ↓, s. 290.
- 1 2 Timothy Usher: Masep. NewGuineaWorld. [dostęp 2022-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-14)]. (ang.).
- 1 2 Clouse, Donohue i Ma 2002 ↓, s. 11.
- ↑ Clouse, Donohue i Ma 2002 ↓, s. 10.
Bibliografia
- Duane Clouse, Mark Donohue, Felix Ma, Survey report of the north coast of Irian Jaya, Dallas: SIL International, 2002 (SIL Electronic Survey Reports 2002-078), OCLC 896423494 [dostęp 2023-05-12] (ang.).
- William A. Foley, The languages of Northwest New Guinea, [w:] Bill Palmer (red.), The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide, Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018 (The World of Linguistics 4), s. 433–568, DOI: 10.1515/9783110295252-004, ISBN 978-3-11-029525-2, ISBN 978-3-11-028642-7, OCLC 1041880153 (ang.).
- Harald Hammarström, Language isolates in the New Guinea region, [w:] Lyle Campbell (red.), Language Isolates, Abingdon–New York: Routledge, 2018 (Routledge Language Family Series), s. 287–322, DOI: 10.4324/9781315750026-11, ISBN 978-1-315-75002-6, ISBN 978-1-138-82105-7, ISBN 978-1-317-61091-5, OCLC 1000447105 (ang.).