Język napu

Napu
Obszar

Celebes Środkowy (Indonezja)

Liczba mówiących

6 tys. (2000)[1]

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
UNESCO 2 wrażliwy↗
Ethnologue 6b zagrożony↗
Kody języka
ISO 639-3 npy
IETF npy
Glottolog napu1241
Ethnologue npy
BPS 0540 3
WALS npu
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język napu, także: pekurehua[1][2], bara[3] – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Środkowy w Indonezji (10 wsi, kecamatan Lore Utara, kabupaten Poso). Według danych z 2000 roku posługuje się nim nieco ponad 6 tys. osób[1]. W 1989 r. oszacowano, że ma 8 tys. użytkowników[4].

Według doniesień z 2004 i 2011 r. pozostaje w powszechnym użyciu i jest preferowanym środkiem komunikacji nieformalnej, po części występuje również w sferze religijnej[5]. Pewne dane sugerują, że doszło do redukcji przekazu międzypokoleniowego i wzrostu roli języka indonezyjskiego[1][2]. W regionie częsta jest wielojęzyczność, niektórzy zawierają małżeństwa mieszane. W wielu domenach (edukacja, administracja, kontakty z osobami z zewnątrz) dominuje język narodowy. Znaczna część osób zna też inne języki etniczne[6][7].

Jest blisko spokrewniony z językami (bądź dialektami) bada i besoa, przy czym są one socjolingwistycznie odrębne[8][9].

Materiały nt. tego języka obejmują słownik (Kamus Napu–Indonesia–Inggris, 2011)[10], opis fonologii (Phonology of Napu, 1991)[11] oraz opracowania gramatyczne: Struktur Bahasa Napu (1989)[12], An introduction to the grammar of Napu (2001, 2004)[13][14]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1]. Piśmiennictwo jest słabo rozwinięte[5].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Napu, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  2. 1 2 Wurm 2007 ↓, s. 522.
  3. ↑ Barbara F. Grimes i inni, Listing of Austronesian languages, [w:] Darrell T. Tryon (red.), Comparative Austronesian Dictionary: An Introduction to Austronesian Studies, Berlin–New York: Walter de Gruyter, 1995 (Trends in Linguistics. Documentation 10), s. 218, DOI: 10.1515/9783110884012.1.201, ISBN 978-3-11-088401-2, OCLC 868970232 [dostęp 2022-08-06] (ang.).
  4. ↑ Garantjang i in. 1989 ↓, s. 1.
  5. 1 2 David Mead: Napu. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-05-31]. (ang.).
  6. ↑ Hanna 2001 ↓, s. 3.
  7. ↑ Hanna 2004 ↓, s. 3.
  8. ↑ Martens 1989 ↓, s. 28–29.
  9. ↑ Hanna i Hanna 1991 ↓, s. 151.
  10. ↑ Tr. Mondolu i inni, Kamus Napu–Indonesia–Inggris, Sulawesi Language Alliance, 2011 (Sulang Language Data and Working Papers: Lexicons and Dictionaries 2) [dostęp 2023-05-31] (indonez. • ang.).
  11. ↑ Hanna i Hanna 1991 ↓.
  12. ↑ Garantjang i in. 1989 ↓.
  13. ↑ Hanna 2001 ↓.
  14. ↑ Hanna 2004 ↓.

Bibliografia

  • Ahmad Garantjang i inni, Struktur Bahasa Napu, Jakarta: Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1989 (Seri Pustaka Penelitian 172), ISBN 979-459-040-1, OCLC 22461409 [dostęp 2023-05-31] (indonez.).
  • Michael P. Martens, The Badaic languages of Central Sulawesi, [w:] James N. Sneddon (red.), Studies in Sulawesi Linguistics, Part 1, Jakarta: Badan Penyelenggara Seri Nusa, Universitas Katolik Indonesia Atma Jaya, 1989 (NUSA Linguistic Studies of Indonesian and Other Languages in Indonesia 31), s. 19–53, OCLC 773552708 [dostęp 2024-08-22] (ang.).
  • Roger Hanna, Leanne Hanna, Phonology of Napu, [w:] Rene van den Berg (red.), Workpapers in Indonesian Languages and Cultures, t. 12: Sulawesi Phonologies, Ujungpandang: Summer Institute of Linguistics, 1991, s. 150–178, ISBN 979-8132-85-8, OCLC 221030086 [dostęp 2023-05-21] (ang.).
  • Roger Hanna, An introduction to the grammar of Napu, SIL International, 2001 [dostęp 2024-08-22] (ang.).
  • Roger Hanna, An introduction to the grammar of Napu, SIL International, 2004 [dostęp 2024-08-22] (ang.).
  • Stephen A. Wurm, Australasia and the Pacific, [w:] Christopher Moseley (red.), Encyclopedia of the World’s Endangered Languages, Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 425–577, DOI: 10.4324/9780203645659, ISBN 978-0-2036-4565-9, ISBN 978-0-7007-1197-0, OCLC 47983733 (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.