Język pampango
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
2 mln (2005) | ||
| Pismo/alfabet |
łacińskie (dawniej kulitan) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Organ regulujący | ?↗ | ||
| Ethnologue | 3 środek szerszej komunikacji↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-2 | pam | ||
| ISO 639-3 | pam | ||
| IETF | pam | ||
| Glottolog | pamp1243 | ||
| Ethnologue | pam | ||
| GOST 7.75–97 | пам 528 | ||
| WALS | kpm | ||
| Występowanie | |||
 Zasięg geograficzny języka pampango | |||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język pampango (pampangan, kapampangan) – język austronezyjski z grupy filipińskiej używany przez 2 mln osób na Filipinach, głównie w prowincjach Pampanga i Tarlac[1].
Wcześnie opisany w postaci publikacji gramatycznych i leksykograficznych, jego badaniem zajmowali się kolonialni autorzy hiszpańscy[2].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim, przy czym istnieją różne wersje ortografii. Historycznie było używane rodzime pismo kulitan (zwane też sulat kapampangan)[3].
Przypisy
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Pampangan, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2017-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-18] (ang.).
- ↑ Hoogervorst 2024 ↓, s. 232.
- ↑ Hoogervorst 2024 ↓, s. 232–233.
Bibliografia
- Tom Hoogervorst, Language policy and the politics of language, [w:] K. Alexander Adelaar, Antoinette Schapper (red.), The Oxford Guide to the Malayo-Polynesian Languages of Southeast Asia, Oxford: Oxford University Press, 2024, s. 225–235, DOI: 10.1093/oso/9780198807353.003.0017, ISBN 978-0-19-880735-3, ISBN 978-0-19-253426-2, OCLC 1449546728 (ang.).
Linki zewnętrzne
- Kapampangan, [w:] Ethnologue: Languages of the World, Dallas: SIL International [dostęp 2009-06-13] (ang.).