Język semimi
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
1000 (1991)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 7 wypierany↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | etz | ||
| IETF | etz | ||
| Glottolog | semi1264 | ||
| Ethnologue | etz | ||
| BPS | 0938 6 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język semimi, także: wesrau, girimora[2], etna bay[1] – język papuaski z rodziny języków mairasi[3][4]. Według danych szacunkowych z 1991 roku (SIL International) mówi nim 1000 osób[1].
Publikacja Peta Bahasa do terytorium tego języka zalicza wieś Siawatan (RT Avona) w dystrykcie Teluk Etna (kabupaten Kaimana), a także kilka innych miejscowości: Erega, Kiruru, Etahima i Warifi[5]. Według danych Ethnologue jego obszar obejmuje też fragment kabupatenu Nabire[1].
Dostępne dane sugerują, że jest wypierany przez inne języki. W latach 90. XX w. stwierdzono zanik przekazu międzypokoleniowego (nie był konsekwentnie używany wśród najmłodszej grupy wiekowej)[1].
Został opisany w postaci list słownictwa i pobieżnych raportów[6][7]. Nie wykształcił piśmiennictwa[1].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Semimi, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-04-11] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-11] (ang.).
- ↑ Peckham 1991 ↓, s. 151.
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Mairasi, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 23, Dallas: SIL International, 2020 [dostęp 2020-09-22] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-22] (ang.).
- ↑ Foley 2018 ↓, s. 544.
- ↑ Bahasa Girimora. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2024-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-09-05)]. (indonez.).
- ↑ Peckham 1991 ↓, s. 148.
- ↑ Timothy Usher: Semimi. [w:] NewGuineaWorld [on-line]. Linguistik Zentrum Zürich, Universität Zürich. [dostęp 2024-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-09-05)]. (ang.).
Bibliografia
- William A. Foley, The languages of Northwest New Guinea, [w:] Bill Palmer (red.), The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide, Berlin: De Gruyter Mouton, 2018 (The World of Linguistics 4), s. 433–568, DOI: 10.1515/9783110295252-004, ISBN 978-3-11-029525-2, ISBN 978-3-11-028642-7, OCLC 1041880153 (ang.).
- Lloyd Peckham, Etna Bay survey report: Irian Jaya Bird’s Neck languages, [w:] Margaret Hartzler, LaLani Wood (red.), Workpapers in Indonesian Languages and Cultures, t. 10: Irian Jaya, Jayapura: Universitas Cenderawasih / Summer Institute of Linguistics, 1991, s. 147–185, ISBN 979-8132-74-2, OCLC 221274465 [dostęp 2024-09-05] (ang.).