Język teun
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
język wymarły | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 6 wymarły↗ | ||
| Ethnologue | 10 wymarły↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | tve | ||
| IETF | tve | ||
| Glottolog | teun1241 | ||
| Ethnologue | tve | ||
| BPS | 0789 5 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język teun[1][2] (a. te’un)[3][4] – język austronezyjski z prowincji Moluki w Indonezji.
Społeczność posługująca się tym językiem zamieszkiwała wyspę Teun (w grupie wysp Barat Daya), jednakże w 1978 r. została przesiedlona na Seram z powodu aktywności wulkanicznej[1]. Pierwotnie był używany w trzech wsiach na wyspie Teun oraz we wsi Bumei w południowo-zachodniej części Nila[5].
Przez samą społeczność jest traktowany jako jeden z dialektów języka TNS (teun-nila-serua), wraz z dwoma blisko spokrewnionymi językami (względnie dialektami): serua i nila[6]. Teun jest jednak dość odległy od pozostałych dwóch dialektów. James T. Collins sklasyfikował teun jako język odrębny od nila-serua[7]. W starszych klasyfikacjach z XX w. języki TNS były rozpatrywane jako dialekty wyróżnianego wówczas „języka damar”[8].
Według Ethnologue (wyd. 22) jest językiem wymarłym (został wyparty przez malajski amboński)[3]. We wcześniejszych materiałach SIL International (wyd. 16 Ethnologue oraz Atlas Bahasa Tanah Maluku) podano liczbę 1200 użytkowników (1990)[9][10]. Pewną znajomość języka TNS zachowują niektórzy migranci w Holandii[11].
Przypisy
- 1 2 Florey 2005 ↓, s. 52.
- ↑ van Engelenhoven 2003 ↓.
- 1 2 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Te’un, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Te’un. Endangered Languages Project. [dostęp 2024-08-04]. (ang.).
- ↑ van Engelenhoven 2003 ↓, s. 51.
- ↑ van Engelenhoven 2003 ↓, s. 49–50.
- ↑ Collins 1982 ↓, s. 123–125.
- ↑ Taber 1993 ↓, s. 404–406.
- ↑ M. Paul Lewis (red.), Te’un, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 16, Dallas: SIL International, 2009 [zarchiwizowane z adresu 2012-10-22] (ang.).
- ↑ Taber 1996 ↓, s. 65.
- ↑ van Engelenhoven 2003 ↓, s. 77.
Bibliografia
- James T. Collins, Linguistic Research in Maluku: A Report of Recent Field Work, „Oceanic Linguistics”, 21 (1/2), 1982, s. 73–146, DOI: 10.2307/3623155, ISSN 0029-8115, OCLC 6015221068, JSTOR: 3623155 (ang.).
- Aone van Engelenhoven, Language endangerment in Indonesia: The incipient obsolescence and acute death of Teun, Nila and Serua (Central and Southwest Maluku), [w:] Mark Janse, Sijmen Tol (red.), Language Death and Language Maintenance: Theoretical, Practical and Descriptive Approaches, Amsterdam: John Benjamins Publishing, 2003 (Current Issues in Linguistic Theory 240), s. 49–80, DOI: 10.1075/cilt.240.05eng, ISBN 978-90-272-4752-0, OCLC 772222789 [dostęp 2022-07-30] (ang.).
- Margaret Florey, Language shift and endangerment, [w:] Alexander Adelaar, Nikolaus P. Himmelmann (red.), The Austronesian Languages of Asia and Madagascar, Abingdon–New York: Routledge, 2005, s. 43–64, DOI: 10.4324/9780203821121, ISBN 978-0-2038-2112-1, ISBN 0-7007-1286-0, OCLC 53814161 (ang.).
- Mark Taber, Toward a Better Understanding of the Indigenous Languages of Southwestern Maluku, „Oceanic Linguistics”, 32 (2), 1993, s. 389–441, DOI: 10.2307/3623199, ISSN 0029-8115, OCLC 5546295304, JSTOR: 3623199 (ang.).
- Mark Taber (red.), Atlas Bahasa Tanah Maluku, Ambon: Pusat Pengkajian dan Pengembangan Maluku, Universitas Pattimura / Summer Institute of Linguistics, 1996, ISBN 979-8132-90-4, OCLC 40713056 [dostęp 2024-08-04] (indonez.).