Język wabo
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
1500 (1987) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 7 wypierany↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | wbb | ||
| IETF | wbb | ||
| Glottolog | wabo1240 | ||
| Ethnologue | wbb | ||
| BPS | 1140 3 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język wabo, także: berbai[1], nusari[1][2], woriasi[1] – język austronezyjski używany w prowincji Papua w Indonezji. Według danych szacunkowych z 1987 r. (SIL International) posługiwało się nim wówczas 1500 osób[1].
Jego użytkownicy zamieszkują wieś Wabo na wyspie Yapen (dystrykt Yapen Timur, kabupaten Kepulauan Yapen)[3]. Do obszaru tego języka zaliczono też wsie: Korombobi, Wonsyupi, Wabompi, Nunsembai[4]. Na poziomie słownictwa wabo jest stosunkowo bliski językowi kurudu (analiza listy słownictwa wykazała 71% podobieństwa leksykalnego)[1][5].
W 1961 r. stwierdzono, że terytorium wabo obejmuje miejscowości: Kerenui, Woda, Wansma, Korombobi, Barawai, Paparu, Waindu. Wyróżniono kilka obszarów dialektalnych: dialekt wsi Korombobi wraz z dialektem wsi Kerenui, Woda i Wansma, dialekt Paparu i Waindu oraz niewielki dialekt Barawai[2].
Silnie zagrożony wymarciem, do czego przyczynia się presja języków ambai i indonezyjskiego. Doszło do zaniku przekazu międzypokoleniowego; odnotowano, że we wsi Wabo posługuje się nim jedynie najstarsza grupa wiekowa. Indonezyjski jest wykorzystywany w edukacji i sferze religijnej (w obu domenach wręcz zakazono posługiwania się wabo). Dodatkowo postępującej ekspansji języka narodowego sprzyja obecność ludność napływowej[6].
Nie wykształcił piśmiennictwa[1].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Wabo, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- 1 2 Johannes Cornelis Anceaux, The Linguistic Situation in the Islands of Yapen, Kurudu, Nau and Miosnum, New Guinea, Dordrecht: Springer, 1961 (Verhandelingen ven het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde 35), s. 11–12, DOI: 10.1007/978-94-017-4762-2, ISBN 978-94-017-4762-2, OCLC 1086450570 [dostęp 2024-09-04] (ang.).
- ↑ Bahasa Wabo. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2024-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-09-04)]. (indonez.).
- ↑ Tamrin, Budiono i Nazarudin 2024 ↓, s. 255.
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kurudu, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Tamrin, Budiono i Nazarudin 2024 ↓, s. 253–254.
Bibliografia
- Tamrin, Satwiko Budiono, Nazarudin, Vitalitas Bahasa Wabo di Kampung Wabo, „Linguistik Indonesia”, 42 (1), 2024, s. 247–270, DOI: 10.26499/li.v42i1.558, ISSN 2580-2429, OCLC 10143542500 (ang.).
Linki zewnętrzne
- Wabo. Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. [dostęp 2024-09-05]. (ang.).