Język warembori
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
620 | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
|
bliżej nieustalona, jeden z języków austronezyjskich lub papuaskich | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 7 wypierany↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | wsa | ||
| IETF | wsa | ||
| Glottolog | ware1253 | ||
| Ethnologue | wsa | ||
| WALS | wrm | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język warembori (a. waremboivoro, warenbori)[1] – język używany w prowincji Papua w Indonezji, we wsiach Warembori, Bonoi, Poiwai i Tamakuri (kabupaten Mamberamo Raya). Według danych serwisu Ethnologue posługuje się nim 620 osób[1].
Jego przynależność lingwistyczna nie została dobrze ustalona. W 1999 r. M. Donohue uznał go za język papuaski, który został silnie przekształcony pod wpływem kontaktu z językami austronezyjskimi[2]. Niewykluczone jednak, że jest to język austronezyjski, który został poddany oddziaływaniu języków papuaskich[3][4]. Ze swoim bliskim krewnym, językiem yoke, dzieli 1/3 słownictwa (z przeanalizowanych 200 słów)[5]. Oba języki zostały sklasyfikowane w ramach rodziny Lower Mamberamo[6][7]. Od sąsiednich języków papuaskich są bardzo odrębne, wykazując wiele cech okolicznych języków austronezyjskich[7].
Przypisy
- 1 2 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Warembori, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Donohue 1999 ↓, s. 1–2.
- ↑ Gil 2015 ↓, s. 294.
- ↑ Reesink i Dunn 2018 ↓, s. 945–946.
- ↑ Donohue 1999 ↓, s. 55.
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Lower Mamberamo, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 23, Dallas: SIL International, 2020 [dostęp 2022-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-14] (ang.).
- 1 2 Foley 2018 ↓, s. 500.
Bibliografia
- Mark Donohue, Warembori, München: Lincom Europa, 1999 (Languages of the World/Materials 341), ISBN 978-3-89586-646-3, OCLC 59360306 [dostęp 2022-07-29] (ang.).
- William A. Foley, The languages of Northwest New Guinea, [w:] Bill Palmer (red.), The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide, Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018 (The World of Linguistics 4), s. 433–568, DOI: 10.1515/9783110295252-004, ISBN 978-3-11-029525-2, ISBN 978-3-11-028642-7, OCLC 1041880153 (ang.).
- David Gil, The Mekong-Mamberamo linguistic area, [w:] N.J. Enfield, Bernard Comrie (red.), Languages of Mainland Southeast Asia: The State of the Art, Boston: Walter de Gruyter, 2015 (Pacific Linguistics 649), s. 266–355, DOI: 10.1515/9781501501685-008, ISBN 978-1-5015-0168-5, OCLC 909907686 (ang.).
- Ger Reesink, Michael Dunn, Contact phenomena in Austronesian and Papuan languages, [w:] Bill Palmer (red.), The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide, Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018 (The World of Linguistics 4), s. 939–985, DOI: 10.1515/9783110295252-009, ISBN 978-3-11-029525-2, ISBN 978-3-11-028642-7, OCLC 1041880153 (ang.).