Języki witotoskie
Języki witotoskie (witotoańskie) – nieduża rodzina językowa Ameryki Południowej, której etnolekty są lub były używane na terenie południowo-zachodniej Kolumbii i przyległych terenów Peru i Brazylii.
Klasyfikacja[1]
| Grupy i języki | Liczba mówiących | Kraje |
|---|---|---|
| nonuya (nononota, achiote) | 3 | Kolumbia, Peru |
| Języki protoboramujnaneskie (borajskie) | ||
| bora (bora-miranya) | 850 | Peru, Brazylia, Kolumbia |
| mujnaneski (muinane, bora-muinane) | 150 | Kolumbia |
| Języki protowitotookajnaskie | ||
| okajnaski (ocaina) | 194 | Peru, Kolumbia |
| Języki wczesnowitotoskie | ||
| witoto mujnański (witoto nipode) | 100 | Peru |
| Języki protomynykamurujskie | ||
| witoto mynykański (minika, meneka) | 6 800 | Kolumbia |
| witoto (witoto murujski, bue) | 7 800 | Peru, Kolumbia |
Przypisy
- ↑ M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Witotoan, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [dostęp 2016-03-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (ang.).