J-140 (typ jachtu)
| Konstruktor |
Henryk Kujawa z zespołem |
|---|---|
| Rok konstrukcji |
1957 |
| Kraj pochodzenia | |
| Typ ożaglowania | |
| Całkowite ożaglowanie |
ok. 140–144 m² |
| Długość maksymalna |
ok. 18 m |
| Szerokość maksymalna |
4 m |
| Wysokość maksymalna |
ok. 20 m |
| Masa całkowita |
ok. 29000 kg |
| Wyporność |
26000-29000 kg |
| Typ kadłuba | |
| Materiał konstrukcyjny |
stal |
| Zanurzenie minimalne |
250 cm |
| Zanurzenie maksymalne |
280 cm |
| Załoga |
14–15 |
| Moc silnika |
ok. 50 HP |
![]() s/y Joseph Conrad – jeden z przedstawicieli typu J-140 | |
J-140, nieoficjalnie "stuczterdziestka" – typ dwumasztowych jachtów pełnomorskich ze stalowym poszyciem i ożaglowaniem typu kecz. Nazwa pochodzi od powierzchni ożaglowania wynoszącej ok. 140 m².
Charakterystyka
Jednostka zaprojektowana przez inż. Henryka Kujawę z zespołem, w skład którego wchodzili też Włodzimierz Kuchta oraz Józef Szymańda[1] lub Zdzisław Pieńkawa i Wojciech Samoliński[2]. Wzorowali się oni na parametrach technicznych znanego, stalowego kecza z 1936 r. „Peter Von Danzig”, którego dokumentację odnaleziono w latach 50. w archiwum Stoczni Gdańskiej. W tejże stoczni w latach 1957–1960 zbudowano 6 takich jednostek. Założenia konstrukcyjne stuczterdziestki opierały się na stalowym kadłubie, integralnym balaście, masztach drewnianych lub metalowych. Jachty te są cenione za ich wysoką dzielność w trudnych warunkach, oraz świetne warunki do wypraw w dalekie i trudne rejony.
Pierwszą jednostką z serii był s/y Joseph Conrad.
Jachty typu J-140
Dar Opola
Jan z Kolna
S/y Jan z Kolna (XIV PZ-6, PZ 6) – armatorem jachtu był YKP Gdynia. W 1984 jednostka pod kpt. j. Zbigniewem Szpetulskim zwyciężyła w dwóch etapach (Saint-Malo–Bermudy i Bermudy–Halifax) w regatach Tall Ships Races w klasie C. Został skasowany po kolizji.
Joseph Conrad
Jurand
Otago
Śmiały
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Dariusz Olejniczak, Pomorscy żeglarze i konstruktorzy uhonorowani przez PoZŻ [online], zeglarski.info, 6 lipca 2018 [dostęp 2019-04-05] [zarchiwizowane z adresu 2023-02-06].
- ↑ Jacek Sieński, „Piotr z Gdańska” powrócił [online], gdansk.naszemiasto.pl, 18 grudnia 2004 [dostęp 2019-04-05].
