J.C. Higginbotham

J.C. Higginbotham

J.C. Higginbotham (ok. 1946–1948)
Imię i nazwisko	Jack C. Higginbotham
Pseudonim	„J. C.”, „Jay C.”, „Higgy”
Data i miejsce urodzenia	11 maja 1906 Social Circle
Data i miejsce śmierci	26 maja 1973 Nowy Jork
Instrumenty	puzon
Gatunki	jazz
Zawód	muzyk
Powiązania	Luis Russell „Red” Allen
Zespoły
Luis Russell and His Orchestra

Jack C. Higginbotham, ps. „J.C.”, „Jay”, „Jay C.”, „Higgy”^[1] (ur. 11 maja 1906 w Social Circle, zm. 26 maja 1973 w Nowym Jorku)^[2] – afroamerykański puzonista jazzowy. Jeden z najlepszych solistów w jazzie bigbandowym, grających na puzonie^[1].

Pochodził z wielodzietnej, muzykalnej rodziny – kilkoro jego rodzeństwa grało na instrumentach dętych^[1]. Sam początkowo grał na trąbce, aż starsza siostra dała mu puzon, który stał się jego instrumentem koronnym. W wieku dwunastu lat zaczął występować publicznie^[1].

Pracował w rodzinnej restauracji, ale w 1921 rozpoczął współpracę z orkiestrą J. Neala Montgomery’ego w Atlancie, a później grał z pianistą Harveyem Quiggsem^[1]. Przez następne kilka lat nie zajmował się muzyką. Przeniósł się z Georgii do Cincinnati, aby podjąć naukę krawiectwa w The Cincy Colored Training School^[3]. W rezultacie znalazł zatrudnienie jako mechanik w fabryce General Motors. W 1924 powrócił do muzyki, grając w zespołach Wesa Helveya i Wingiego Carpentera i jednocześnie prowadząc przez pewien czas własny zespół^[1]. Później pracował z kilkoma grupami stacjonarnymi i objazdowymi. W 1926 przyjechał do Buffalo, żeby dołączyć do Eugene Primus’s Band i przez kilkanaście miesięcy zarobkować w tym mieście^[1].

W 1928 przeniósł się do Nowego Jorku. Przez trzy lata grał w zespole Luisa Russella, będąc jednym z ważnych solistów^[4]. Główna postacią w orkiestrze był wówczas Louis Armstrong, któremu towarzyszył w kilku słynnych nagraniach trębacza z tamtego okresu, takich jak I Can’t Give You Everything but Love, Bessie Couldn’t Help It i St. Louis Blues^[1]. Jego oryginalny styl gry charakteryzowało odważne, mocne brzmienie i silny atak dźwięku^[1].

W lutym 1930 odbył z muzykami Russella pojedynczą sesję nagraniową, podczas której jako J.C. Higgenbotham and His Six Hicks zarejestrował dwa utwory: Give Me Your Telephone Number i Higgenbotham Blues^[2]. W późniejszych latach pracował w czołowych big-bandach swingowych – Fletchera Hendersona, Chicka Webba, Benny’ego Cartera oraz The Mills Blue Rhythm Band (później przejętej przez „Lucky’ego” Millindera)^[2], w których również często grał partie solowe. W 1937 powrócił do orkiestry Luisa Russella, która wówczas pełniła jedynie rolę zespołu towarzyszącemu Louisowi Armstrongowi. W 1940 rozpoczął siedmioletnią współpracę z trębaczem „Redem” Allenem, z którym prywatnie połączyła go przyjaźń^[2]. Od 1941 do 1944 zajmował pierwsze miejsce w kategorii „Najlepszy puzonista” w głosowaniu czytelników w plebiscycie tygodnika jazzowego „DownBeat”^[1]. Po rozstaniu z Allenem przez dłuższy czas pracował nieregularnie, prawdopodobnie wskutek uzależnienia od alkoholu, z którym borykał się przez całe dorosłe życie^[2].

W latach 50. prowadził kilka własnych, małych zespołów w Bostonie i Cleveland. W 1958 pojawiał się też w cyklicznym programie telewizyjnym „Jazz Party”, nadawanym przez stację WNET. Kilkakrotnie występował w Europie. W latach 60. regularnie grał w nowojorskim klubie Metropole Cafe, m.in. z „Redem” Allenem. Wtedy i w następnej dekadzie często pojawiał się na najważniejszych festiwalach jazzowych, m.in. Newport^[1]. Niestety nałóg alkoholowy ograniczał jego działalność muzyczną^[2].

Zmarł w Harlem Hospital na Manhattanie^[4]. Miał 67 lat.

• 1930 J.C. Higginbotham and His Six Hicks – Give Me Your Telephone Number/Higginbotham Blues (OKeh)
• 1955 Ridin’ with Red Allen – Featuring J.C. Higginbotham and Albert Nicholas („X” Vault Originals)
• 1957
  • At Newport – Red Allen, Kid Ory & Jack Teagarden with J.C. Higginbotham, Buster Bailey & Cozy Cole (Verve)
  • Cootie & Rex in the Big Challenge (featuring J.C. Higginbotham) (Jazztone)
• 1958
  • Callin' the Blues – Tiny Grimes – J.C. Higginbotham (Prestige)
  • Billy Witherspoon – Goin’ to Kansas City Blues (RCA Victor)
• 1961 The First Annual Prestige Swing Festival, Spring 1961 (Swingville)
• 1966 Higgy Comes Home (Cable Records)

Zestawienie wg dat wydania płyt

• J. C. Higginbotham 1906–1973, encyclopedia.com
• J. C. Higginbotham, allmusic.com
• J. C. Higginbotham, Jall Trombonist, 67, „The New York Times”

• J. C. Higginbotham – dyskografia, Discogs