Jacob Regnart

Jacob Regnart
Data i miejsce urodzenia

między 1540 a 1545
Douai

Data i miejsce śmierci

16 października 1599
Praga

Gatunki

muzyka poważna, muzyka renesansu

Zawód

kompozytor

Jacob Regnart, także Jacques Regnard, Rergnardt[1] (ur. między1540 a 1545 w Douai[2], zm. 16 października 1599 w Pradze[1][3]) – franko-flamandzki kompozytor.

Życiorys

Od około 1560 roku działał na dworze arcyksięcia Maksymiliana Habsburga w Pradze, a po jego wyborze na cesarza w 1564 roku w Wiedniu[1][3]. W latach 1568–1570 odbył studia we Włoszech[1][3]. Po powrocie do Wiednia w 1570 roku działał jako nauczyciel chórzystów[1][3]. Po śmierci cesarza Maksymiliana w 1576 roku przeszedł na służbę u jego następcy Rudolfa II, w 1579 roku otrzymując stanowisko wicekapelmistrza nadwornego w Pradze[1][3]. Od 1582 był wicekapelmistrzem, a od 1585 kapelmistrzem na dworze arcyksięcia Ferdynanda II w Innsbrucku[1][3]. Po śmierci Ferdynanda w 1596 roku wrócił do Pragi na stanowisko nadwornego wicekapelmistrza[1][3]. Za swoje zasługi dla dworu otrzymał wysokie uposażenie oraz tytuł szlachecki[1]. Kompozytorami byli także trzej jego bracia[1][3]. François wydał drukiem 24 motety 4–6-głosowe (1590), razem z 10 utworami autorstwa Jacoba Regnarta[2].

Jako kompozytor wprowadził na grunt niemiecki 3-głosową canzonę w stylu neapolitańskim[1]. Wykorzystywał teksty miłosne lub rzadziej satyryczne, które w większości prawdopodobnie sam napisał lub przełożył z włoskiego[1]. W kompozycjach religijnych pojawia się polifonia, polichóralność, a także zabiegi muzyczne służące uwypukleniu tekstu[2]. Pisał też motety, a także msze bazujące na motetach, madrygałach i pieśniach niemieckich[2].

Kompozycje Regnarta wydał drukiem Walter Pass pt. Jacob Regnart: Opera omnia w „Corpus Mensurabilis Musicae”, LXII/4–6 (1972–1975)[1][3].

Ważniejsze kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych[1][3])

Religijne

  • Sacrae aliquot cantiones, quas moteta vulgus appellat na 5–6 głosów (Monachium 1575)
  • Aliquot cantiones, vulgo motecta appellatae, ex veteri atque novo testamento collectae na 4 głosy (Norymberga 1577)
  • Mariale, hoc est, Opusculum sacrarum cantionum omnibus Beatissimae Virginis Mariae festivitatibus na 4, 6 i 8 głosów (Innsbruck 1588)
  • Missae sacrae ad imitationem selectissimarum cantonium suavissima harmonia na 5, 6 i 8 głosów (Frankfurt nad Menem 1602)
  • Continuatio missarum sacrarum, ad imitationem selectissimarum cantonium suavissima harmonia na 4, 6, 8 i 10 głosów (Frankfurt nad Menem 1603)
  • Corollarium missarum sacrarum ad imitationem selectissimarum cantionum suavissima harmonia compositarum (Frankfurt nad Menem 1603)
  • Sacrarum cantionum na 4, 8 i 12 głosów (Frankfurt nad Menem 1605)
  • Missarum flores illustrium numquam hactenus visi (Frankfurt nad Menem 1611)
  • Magnificat, ad octo modos musicos compositum cum duplici antiphona, Salve regina na 8 i 10 głosów (Frankfurt nad Menem 1614)

Świeckie

  • Il primo libro delle canzone italiane na 5 głosów (Wiedeń 1574)
  • Kurtzweilige teutsche Lieder, nach Art der Neapolitanen oder welschen Villanellen na 3 głosy (Norymberga 1576, 2. wyd. 1578 pt. Der erste Theyl schöner kurtzweiliger teutscher Lieder)
  • Der ander Theyl schöner kurtzweiliger teutscher Lieder na 3 głosy (Norymberga 1577)
  • Der dritter Theyl schöner kurtzweiliger teutscher Lieder na 3 głosy (Norymberga 1579)
  • Newe kurtzweilige teutsche Lieder na 5 głosów (Norymberga 1580)
  • Il secundo libro delle canzone italiane na 5 głosów (Norymberga 1581)
  • Teutsche Lieder... in ein Opus zusamendruckt na 3 głosy (Monachium 1583)
  • Tricinia: Kurtzweilige teutsche Lieder na 3 głosy (Norymberga 1584)
  • Kurtzweilige teutsche Lieder na 4 głosy (Monachium 1591)

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 345–346. ISBN 978-83-224-0837-7.
  2. 1 2 3 4 Regnart, Jacob [online], Polska Biblioteka Muzyczna [dostęp 2024-10-21] (pol.).
  3. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2952. ISBN 0-02-865530-3.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.