Jadwiga Łopata

Jadwiga Łopata

Data i miejsce urodzenia	21 stycznia 1954 Bugaj
Zawód, zajęcie	działaczka społeczna, rolniczka ekologiczna
Narodowość	polska
Odznaczenia

Jadwiga Łopata (ur. 21 stycznia 1954 w Bugaju) – polska działaczka społeczna, promotorka tradycyjnego i ekologicznego rolnictwa, aktywistka na rzecz ochrony środowiska i zachowania dziedzictwa kulturowego polskiej wsi. Absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego (wydział mat-fiz-chem). W latach 1981–1983 kształciła się w Holandii w zakresie budowy holistycznego społeczeństwa. Mieszka w Stryszowie w województwie małopolskim, gdzie prowadzi Ekocentrum ICPPC – edukacyjne gospodarstwo ekologiczne.

Założycielka (w 1993 r.) i przez niemal 10 lat prezes polskiego oddziału stowarzyszenia Europejskiego Centrum Ekologicznego Rolnictwa i Turystyki w Polsce (ECEAT)^[1][2][3] . W 2000 r. wspólnie z Julianem Rose powołała Międzynarodową Koalicję dla Ochrony Polskiej Wsi (ICPPC)^[4], której siedzibą jest Ekocentrum ICPPC – gospodarstwo edukacyjne w Stryszowie. Projekt ten został uhonorowany m.in. nagrodami Energy Globe National Award 2011^[5] oraz „Eko-Liderzy 20-lecia”^[6].

W wyniku jej projektów powstała sieć gospodarstw ekologicznych na terenie całej Polski^[7]. Współzałożycielka Koalicji Polska Wolna od GMO, Stowarzyszenia Polska Wolna od GMO, portalu Do Prawdy, Koalicji TAK dla Żywności od Polskich Rolników oraz Koalicji Polska Wolna od 5G. Koordynowała szereg kampanii i projektów, takich jak: Polska Wolna od GMO, Tradycyjne Nasiona Naszym Dziedzictwem oraz Bezpośrednio od Rolnika^{[8][9][10][11]}. Aktywnie uczestniczyła również w licznych konferencjach i protestach w Londynie^[12] i Brukseli.

W latach 2009–2019 aktywnie uczestniczyła jako przedstawicielka strony społecznej w pracach Sejmowych Komisji Rolnictwa oraz Komisji Ochrony Środowiska, zabiegając o tworzenie prawa służącego polskim rolnikom, konsumentom, środowisku naturalnemu oraz suwerenności żywnościowej Polski.

Autorka wielu publikacji, m.in.: Ekoturystyka w gospodarstwach ekoturystycznych 1993–2001 (wersja polska i angielska), Rozwój ekologicznej świadomości (1996), Ekospółdzielnie – nowe spojrzenie na spółdzielczość (1997), Obronić polską wieś (2000–2002), Ani my Lachy, ani my Górale (2002), Tradycyjne Nasiona – Nasze Dziedzictwo i Skarb Narodowy (2008).

Zajmuje się także twórczością artystyczną – malowaniem obrazów z naturalnej wełny pochodzącej od alpak i owiec hodowanych w Ekocentrum ICPPC. Jak mówi, „malowanie wełną to moja pasja” – materiał ten, dzięki różnorodności faktur i kolorów, pozwala uzyskać unikalne efekty podczas procesu filcowania^[13].

Z pasji: zielarka, ogrodniczka i artystka.

• 1997 – przyjęta w szeregi międzynarodowej organizacji Ashoka – Innowatorzy dla Dobra Publicznego, zrzeszającej osoby, których działania prowadzą do systemowych zmian społecznych.
• 2001 – laureatka „2001 British Airways Tourism for Tomorrow Award” za projekt „Ekoturystyka w gospodarstwach rolnych”.
• 2002 – uhonorowana Nagrodą Goldmana^[7], tzw. ekologicznym Noblem – największym na świecie wyróżnieniem dla działaczy na rzecz ochrony środowiska.
• 2008 – nagroda Człowieka Roku „Gazety Krakowskiej”^[14]
• 2009 – Złoty Krzyż Zasługi – najwyższe państwowe odznaczenie za działania społeczne.
• 2016 – tytuł „Zasłużona dla Gminy Stryszów”^[15]

• Oficjalna biografia na stronie Ekocentrum ICPPC