Jadwiga Brzowska
 Karta tytułowa zachowanego zbioru kontredansów Le Diane autorstwa Brzowskiej. | |
| Pseudonim |
Jadwiga Jagiełło |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Zawód | |
Jadwiga Wawrzyna Brzowska (także Brzowska-Méjan, ur. 25 lutego 1830 w Warszawie[1], zm. po 1893[2]) – polska pianistka i kompozytorka, córka kompozytora Józefa Brzowskiego (1805–1888), występowała pod pseudonimem Jadwiga Jagiełło.
Urodziła się jako nieślubne dziecko Brzowskiego i Anny Elżbiety Dückert z domu Ketschon (ok. 1795–1843), została ochrzczona już po ślubie rodziców, 30 października 1835 roku[1]. Uczyła się gry na fortepianie pod opieką ojca, potem studiowała kompozycję także u swego wuja Karola Kurpińskiego. Debiutowała w Warszawie w styczniu 1840 roku w wieku niespełna 10 lat z utworami Chopina oraz transkrypcjami fortepianowymi utworów Rossiniego, Belliniego, Donizettiego i Meyerbeera, a następnie występowała w wielu miastach. W roku 1843 wystąpiła na Uniwersytecie Wrocławskim z recitalem utworów Ferenca Liszta i Sigismunda Thalberga. Podczas pobytu w Lipsku była uczennicą Ignaza Moschelesa.
W latach pięćdziesiątych występowała w Niemczech, Belgii i Anglii[3]. W roku 1851 wystąpiła w Berlinie wraz z Antonim Kątskim wykonując także jego kompozycję. W roku 1855 wystąpiła kilkakrotnie w Krakowie. Od roku 1857 przebywała w Nowym Orleanie, gdzie po raz pierwszy wykonała utwory Fryderyka Chopina[4]. Podczas pobytu w Stanach Zjednoczonych 26 maja 1860 poślubiła konsula francuskiego hrabiego Eugène’a Augusta Méjana (1814–1874), lecz małżeństwo zakończyło się wkrótce rozwodem[1].
Po powrocie z Ameryki w roku 1861 zamieszkała w Brukseli, gdzie m.in. popularyzowała kompozycje swojego ojca, a następnie przeniosła się do Paryża. Tam nauczała gry na fortepianie w Institut Rudy (Académie Internationale de Musique et des Beaux-Arts) i dawała recitale chopinowskie[2]. Ostatnie pewne informacje na jej temat pochodzą z 1893 roku. Być może w latach 1899–1903 była nauczycielem fortepianu w Abbeville[2].
Z jej utworów fortepianowych prawdopodobnie zachował się jedynie zbiór kontredansów Le Diane z 1848 roku[5].
Przypisy
- 1 2 3 Tomasz Fatalski, „Nestor muzyków polskich”? Józef Brzowski i jego rodzina w świetle dokumentów metrykalnych, „Muzyka”, 67 (3), 2022, s. 151–162, DOI: 10.36744/m.1408, ISSN 2720-7021 [dostęp 2022-12-02] (pol.).
- 1 2 3 Tomasz Fatalski, „Niewiasta mocno już przejrzała i nieponętna”. Pianistka Jadwiga Brzowska-Méjan w świetle dokumentów źródłowych, „Varia Genealogica”, 5, 2024, s. 207–220.
- ↑ Albert Sowiński, Słownik muzyków polskich dawnych i nowoczesnych, Paryż 1874, s. 43.
- ↑ Sandra P. Rosenblum. «A composer known here but to few»: The reception and performance styles of Chopin’s music in America, 1839-1900 // The Age of Chopin: Interdisciplinary Inquiries / Ed. by Hanna Goldberg — Indiana University Press, 2004. — P. 322.
- ↑ Jadwiga Brzowska, La Diane : Contredanses composées pour le piano [online], Polona [dostęp 2022-12-02].
Bibliografia
- Sophie Drinker Institut (niem)
- Tomasz Fatalski, „Niewiasta mocno już przejrzała i nieponętna”. Pianistka Jadwiga Brzowska-Méjan w świetle dokumentów źródłowych, „Varia Genealogica” 2024 (5), s. 207–220.