Jahja Muhammad Hamid ad-Din

Jahja Muhammad Hamid ad-Din

Imam zajdytów
Okres	od 1904 do 1948
Poprzednik	Muhammad X ibn Jahja
Następca	Ahmad ibn Jahja
Król Jemenu
Okres	od 1926 do 1948
Koronacja	1926
Poprzednik	tytuł nowo utworzony
Następca	Ahmad ibn Jahja
Dane biograficzne
Dynastia	Kasimidzi
Data i miejsce urodzenia	1869 Sana
Data śmierci	1948
Przyczyna śmierci	postrzelenie w zamachu
Ojciec	Muhammad X ibn Jahja
Żona	Fatima al-Waszali
Dzieci	Ahmad ibn Jahja

Jahja Muhammad Hamid ad-Din (Imam Jahja, Jahja Ibn Muhammad; 1869 – 1948) – imam zajdytów od 1904, król Jemenu^[1] od 1926.

Jego władza była początkowo nieuznawana przez Turcję sprawującą nominalne zwierzchnictwo nad terenami Północnego Jemenu, wybuchła więc wojna^[2]. W 1911 podpisano pokój w którym Turcja, zagrożona innymi konfliktami, uznała władzę imama^[3]. W trakcie I wojny światowej współpracował z Brytyjczykami, wykorzystał też sukces arabskiej rewolty^[4]. Po klęsce Turcji w 1918 Jemen Północny został niezależnym państwem, a Sana jego stolicą^[5]. Tereny Jemenu Południowego pozostały pod panowaniem Brytyjczyków, pomimo starań imama o reunifikację kraju^[3]. W 1926 Jahja koronował się na króla. Jako pierwszy ten ruch uznały Włochy, z którymi Jemen podpisał traktat o przyjaźni^[6]. W 1934 Jemen toczył wojnę z rodem Saudów, którą zdecydowanie przegrał^[1]. Od 1946 nasiliła się działalność opozycji i w 1948 roku król został zastrzelony przez jednego z przywódców plemienia Murad^[7]. W wyniku zamachu stanu władzę nad znaczną częścią kraju na krótko przejął Sajjid Abd Allah al-Wazir, został jednak obalony wkrótce przez syna Jahji – Ahmada.