Jake Dennis

Franzoni rozpoczął karierę w jednomiejscowych samochodach wyścigowych w 2011 roku w InterSteps Championship. Już w pierwszym swoim wyścigu, na torze Silverstone Circuit Dennis odniósł zwycięstwo. Poza tym triumfował jeszcze w siedmiu wyścigach. Na podium nie stawał tylko cztery razy, lecz za każdym razem zdobywał punkty. Ta świetna postawa przyniosła mu 539 punktów, co przerodziło się w tytuł mistrzowski w debiutanckim sezonie.

W 2011 roku Dennis zaliczył 6 wyścigów w Finale Brytyjskiej Formuły Renault. Zdobył tam 38 punktów i ukończył sezon na 19 lokacie. W 2012 roku Brytyjczyk startował już w znanych seriach, tj. w Europejskim Pucharze Formuły Renault 2.0 oraz Północnoeuropejskim Pucharze Formuły Renault 2.0. W obu tych seriach podpisał kontrakt z brytyjską ekipą Fortec Motorsport. Gdy w europejskiej serii zdobył tylko jedno podium, w północnoeuropejskiej edycji wywalczył tytuł mistrzowski. Stało się tak dzięki trzem zwycięstwom: na Hockenheimringu, Motorsport Arena Oschersleben i TT Circuit Assen oraz 11 podiom. Na kolejny sezon przedłużył kontrakt z Fortec Motorsport. Zarówno w edycji europejskiej, jak i północnoeuropejskiej stawał raz na podium. Z tym, że były to odpowiednio drugie i pierwsze miejsca. Z dorobkiem odpowiednio 130 i 42 punktów został sklasyfikowany odpowiednio na czwartej i 31 pozycji w klasyfikacji generalnej.

Na sezon 2014 Brytyjczyk podpisał kontrakt z brytyjską ekipą Carlin na starty w Europejskiej Formule 3. Wystartował łącznie w 33 wyścigach, w ciągu których trzykrotnie stawał na podium. Uzbierał łącznie 174 punktów. Wystarczyło to na dziewiąte miejsce w końcowej klasyfikacji kierowców. W klasyfikacji debiutantów stanął na najniższym stopniu podium.

W 2015 roku przeniósł się do mistrzowskiej stajni Prema Powerteam. Dennis należał do czołówki serii, jednak przez większą część sezonu pozostawał w cieniu swojego zespołowego partnera, Szweda Felixa Rosenqvista, a także Włocha Antonia Giovinazziego i Monakijczyka Charles’a Leclerca. Dzięki mocniejszej końcówce od tego ostatniego Anglik odrobił do niego straty i ostatecznie wywalczył 3. lokatę w punktacji różnicą 13,5 punktu. W trakcie sezonu szesnastokrotnie stawał na podium, w tym sześciokrotnie na jego najwyższym stopniu. Poza tym sześć razy startował z pole position (trzy wywalczył na ulicznym torze we francuskim Pau) oraz czterokrotnie uzyskiwał najszybsze okrążenie wyścigu. Wystartował również w prestiżowym wyścigu Grand Prix Makau. Do mety dojechał dziewiąty.

W ostatni weekend października wystartował w rundzie Mistrzostw Formuły 2000 MRF Challenge składającej się z czterech wyścigów, na torze Yas Marina. Brytyjczyk dwukrotnie stanął na podium, zajmując odpowiednio drugie i trzecie miejsce. W drugim wyścigu uzyskał najszybsze okrążenie wyścigu.

W sezonie 2016 nawiązał współpracę z rodzimą ekipą Arden, startującą w serii GP3. Wraz z przebiegiem sezonu Brytyjczyk notował ciągłą progresję wyników wraz ze swoim partnerem Jackiem Aitkenem. Pierwsze podium odnotował na węgierskim torze Hungaroring, na którym zajął trzecią lokatę. Kolejny raz w pierwszej trójce znalazł się w sobotniej rywalizacji na Spa-Francorchamps, po świetnym finiszu. Tydzień później wygrał na Monzy. Kolejny triumf przypadł mu w udziale na torze Sepang International Circuit. W finałowej rundzie sezonu zajął drugie miejsce w sobotę, dzięki czemu miał matematyczne szanse na podium klasyfikacji generalnej. Czwarta lokata w ostatnim wyścigu nie pozwoliła mu jednak na wyprzedzenie Włocha Antonio Fuoco, jednak dzięki najszybszemu okrążeniu pokonał różnicą zaledwie jednego punktu Aitkena.

Od sezonu 2020/2021 reprezentuje ekipę BMW i Andretti Autosport^[1]. W sezonie 2022/2023 został mistrzem świata Formuły E^[2].