Jakub Pajerski
 Fotografia J. Pajerskiego w stopniu majora | |
 podpułkownik intendent z wsw | |
| Data i miejsce urodzenia |
5 lipca 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1956 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Szefostwo Intendentury Okręgu Korpusu Nr V |
| Stanowiska |
zastępca szefa |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   _4r_BAR.svg.png){kind=small} _BAR.svg.png){kind=small}   | |
Jakub Pajerski (ur. 5 lipca 1895 w Nowym Targu, zm. 1956 tamże) – podpułkownik intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 5 lipca 1895 w Nowym Targu, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Bartłomieja i Anny z Watychowiczów[1]. Był młodszym bratem Franciszka (1891–1931), prawnika, urzędnika i działacza społecznego[2].
Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich[3] i służył w 5. Pułku Piechoty[4] I Brygady Legionów Polskich. Za swoje czyny wojenne otrzymał Order Virtuti Militari. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 17 października 1919 jako podoficer gospodarczy byłych Legionów Polskich pełniący służbę w Departamencie Gospodarczym Ministerstwa Spraw Wojskowych został mianowany z dniem 1 listopada 1919 podporucznikiem gospodarczym[5]. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej.
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 58. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy, a jego oddziałem macierzystym był Wojskowy Okręgowy Zakład Gospodarczy Nr I[6]. W latach 1921–1923 był słuchaczem Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Intendentury w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym Okręgowego Zakładu Gospodarczego Nr I w Warszawie[7]. 11 listopada 1923 roku, po ukończeniu kursu, został przydzielony do Departamentu VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[8][9][10]. 1 grudnia 1924 roku został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów intendentów[11]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów intendentów[12]. 12 grudnia 1937 roku został wybrany wiceprezesem Zarządu Towarzystwa Sportowego Wisła Kraków[13].
W 1939 roku pełnił służbę w Szefostwie Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie na stanowisku zastępcy szefa[14]. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VI E Dorsten[15].
Zmarł w 1956 i został pochowany na cmentarzu komunalnym w Nowym Targu (kwatera 28-1-61)[16].
Decyzją prezesa Instytutu Pamięci Narodowej z dnia 3 listopada 2020 roku na wniosek prezesa koła Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych w Nowym Targu, grób Jakuba Pajerskiego został wpisany do prowadzonej przez IPN ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski pod numerem ewidencyjnym 1106[17].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6625 – 17 maja 1922[18][4]
- Krzyż Niepodległości – 9 listopada 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[19]
- Krzyż Walecznych czterokrotnie
- Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”[20]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 16 marca 1928 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”[21]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaka za Rany i Kontuzje z dwiema gwiazdkami
Przypisy
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-06-27].
- ↑ Jan Gałdyn. Onoby to było – zeby było... Ostatnie słowa śp. Dr. Franciszka Pajerskiego. „Gazeta Podhalańska”, s. 3, Nr 44 z 1 listopada 1931.
- ↑ Wykaz Legionistów ↓.
- 1 2 Wykaz odznaczonych orderem wojskowym „Virtuti Militari“ V kl. oficerów i szeregowych z b. 5-go pułku piechoty Legjonów Polskich., „Żołnierz Polski” (29 (308)), zbrojownia.cbw.wp.mil.pl, 16 lipca 1922, s. 18 [dostęp 2025-05-19], Cytat: kpt. Pajerski Jakób (pol.).
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 95 z 26 listopada 1919, poz. 3681.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 380.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1277, 1316, 1503.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 22, 1157.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 771, 784.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 315, 445.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 738.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 332.
- ↑ Nowe władze T.S. Wisła Kraków. „Ilustrowany Kurier Codzienny”. 345, s. 4, 1937-12-14. Kraków: Marian Dąbrowski.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 332, 519.
- ↑ Jakub Pajerski. Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. [dostęp 2017-08-12].
- ↑ Jakub Pajerski. ecmentarz.nowytarg.pl. [dostęp 2020-08-19].
- ↑ Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej, Pajerski [online], Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [dostęp 2021-03-13] (pol.).
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923, s. 21.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 89.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Jakub Pajerski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2017-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-12)].