Jan Balicki (dyplomata)

Jan Balicki

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	2 maja 1909 Lwów
Data i miejsce śmierci	30 kwietnia 1990 Warszawa
Zawód, zajęcie	dyplomata
Profesor doktor habilitowany nauk prawnych
Specjalność: prawo międzynarodowe
Nauczyciel akademicki
uczelnia	Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie
Poseł/Ambasador PRL w Holandii
Okres spraw.	4 października 1957–1965
Poprzednik	Tadeusz Findziński
Następca	Stanisław Albrecht
Odznaczenia

Jan Balicki (ur. 2 maja 1909 (albo 1901^[1]) we Lwowie, zm. 30 kwietnia 1990 w Warszawie) – polski prawnik i dyplomata.

Syn Leona. Był specjalistą z prawa międzynarodowego, profesorem na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, a od 4 października 1957 do 9 stycznia 1959 polskim posłem w Hadze, zaś od 9 stycznia 1959 do 1965 ambasadorem polskim tamże. Autor licznych książek o historii i kulturze Holandii. Jego córką jest Ewa Bartnik, profesor genetyki.

• Historia Holandii (wraz z Marią Bogucką) wyd. Ossolineum
• Amsterdamskie ABC
• Afrykanerzy, Afrykanie, apartheid
• Jak to w dyplomacji ładnie (wraz z żoną Janiną Balicką)
• Problemy kolizyjne prawa małżeńskiego
• Historia Burów : geneza państwa apartheidu

• Złoty Krzyż Zasługi – dwukrotnie (po raz drugi w 1954)^[2]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[3]

• Anna Przyborowska-Klimczak, Jan Balicki (1909–1990), w: Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji UMCS 1949–2009 (pod redakcją naukową Anny Przyborowskiej-Klimczak), Lublin 2009, s. 11–18 (z fotografią)
• Przedstawiciele dyplomatyczni Polski w Niderlandach od 1586 roku. haga.msz.gov.pl. [dostęp 2015-01-28].