Jan Grzywacz (urzędnik)

Jan Grzywacz
Krak
podporucznik saperów podporucznik saperów
Data i miejsce urodzenia

5 sierpnia 1896
Słupica

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1914–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

Polska Organizacja Wojskowa

Jednostki

2 batalion saperów

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939

Jan Grzywacz, ps. „Krak”[1] (ur. 5 sierpnia 1896 w Słupicy, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podporucznik saperów rezerwy Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Syn Franciszka i Marii z Figurskich[1]. Absolwent Szkoły Handlowej w Radomiu (1916); na wydziale ekonomii Uniwersytetu Poznańskiego otrzymał absolutorium. Członek POW. W 1920 brał udział w fortyfikowaniu Dęblina[2].

Mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 roku i 19. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Radom. Posiadał przydział w rezerwie do 2 batalionu saperów[3]. Był urzędnikiem[1]. Mieszkał w Grodnie przy ul. Narutowicza 34 m. 3, a później w Radomiu przy ul. Piłsudskiego 12[1].

W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej, osadzony w Kozielsku. Między 15 a 17 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa 029/3, pozycja 44, nr akt 656 z 13.04.1940[4]. Został zamordowany między 16 a 19 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[5].

Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień porucznika. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości "Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów".

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-08-04].
  2. Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 191.
  3. Rocznik Oficerski Rezerw, Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934, s. 168, 676.
  4. Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, Warszawa: PAX, 1991, s. 661.
  5. УБИТЫ В КАТЫНИ, Moskwa 2015, s. 263.
  6. M.P. z 1933 r. nr 102, poz. 123.
  7. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-08-04].
  8. Zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych Nr 1/86 w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939”. „Dziennik Ustaw RP”. 2, s. 30, 1986-04-10. Londyn: Minister Sprawiedliwości..
  9. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-08-04].

Bibliografia

  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • Adam Moszyński (oprac.): Lista Katyńska. Jeńcy obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk, zaginieni w Rosji sowieckiej. Warszawa: Agencja Omnipress – Spółdzielnia Pracy Dziennikarzy, Polskie Towarzystwo Historyczne, 1989. ISBN 83-85028-81-1.
  • УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.