Jan Grzywacz (urzędnik)
| Data i miejsce urodzenia |
5 sierpnia 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
Jan Grzywacz, ps. „Krak”[1] (ur. 5 sierpnia 1896 w Słupicy, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podporucznik saperów rezerwy Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Syn Franciszka i Marii z Figurskich[1]. Absolwent Szkoły Handlowej w Radomiu (1916); na wydziale ekonomii Uniwersytetu Poznańskiego otrzymał absolutorium. Członek POW. W 1920 brał udział w fortyfikowaniu Dęblina[2].
Mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 roku i 19. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Radom. Posiadał przydział w rezerwie do 2 batalionu saperów[3]. Był urzędnikiem[1]. Mieszkał w Grodnie przy ul. Narutowicza 34 m. 3, a później w Radomiu przy ul. Piłsudskiego 12[1].
W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej, osadzony w Kozielsku. Między 15 a 17 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa 029/3, pozycja 44, nr akt 656 z 13.04.1940[4]. Został zamordowany między 16 a 19 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[5].
Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień porucznika. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości "Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów".
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości – 2 maja 1933 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[6][1][7]
- Krzyż Walecznych
- Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertnie 1 stycznia 1986[8]
- Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych[9]
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 3 4 5 Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-08-04].
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 191.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw, Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934, s. 168, 676.
- ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, Warszawa: PAX, 1991, s. 661.
- ↑ УБИТЫ В КАТЫНИ, Moskwa 2015, s. 263.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 102, poz. 123.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-08-04].
- ↑ Zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych Nr 1/86 w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939”. „Dziennik Ustaw RP”. 2, s. 30, 1986-04-10. Londyn: Minister Sprawiedliwości..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-08-04].
Bibliografia
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- Adam Moszyński (oprac.): Lista Katyńska. Jeńcy obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk, zaginieni w Rosji sowieckiej. Warszawa: Agencja Omnipress – Spółdzielnia Pracy Dziennikarzy, Polskie Towarzystwo Historyczne, 1989. ISBN 83-85028-81-1.
- УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.