Jan Jabłoński (polityk)

Jan Jabłoński
Data i miejsce urodzenia

20 marca 1919
Piotrków Trybunalski

Data i miejsce śmierci

11 listopada 1999
Białystok

Zawód, zajęcie

działacz komunistyczny i partyjny

Stanowisko

poseł do Krajowej Rady Narodowej (1945–1947), I sekretarz KW PZPR w Szczecinie (1951–1952), poseł na Sejm PRL I kadencji (1952–1956), I sekretarz KW PZPR w Białymstoku (1955–1956)

Partia

PPR, PZPR

Jan Jabłoński (ur. 20 marca 1919 w Piotrkowie Trybunalskim[1], zm. 11 listopada 1999 w Białymstoku[2]) – polski działacz komunistyczny i partyjny, poseł na Sejm PRL I kadencji, I sekretarz Komitetów Wojewódzkich PZPR w Szczecinie i Białymstoku.

Życiorys

Syn Józefa i Małgorzaty, z zawodu hutnik szkła[1]. W młodości należał do Komunistycznego Związku Młodzieży Polski. W 1937 skazany na trzy lata więzienia za działalność komunistyczną, z więzienia w Drohobyczu uwolniła go we wrześniu 1939 Armia Czerwona. Podjął następnie współpracę z radzieckimi władzami[3]. W latach 1945–1947 zasiadał w Krajowej Radzie Narodowej z rekomendacji Związku Walki Młodych[4]. Od 1945 członek Polskiej Partii Robotnicznej, następnie od grudnia 1948 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Delegat na I i II Kongres PPR, Kongres Zjednoczeniowy oraz II Kongres PZPR. W ramach Polskiej Partii Robotniczej był I sekretarzem Komitetu Miejskiego w Piotrkowie Trybunalskim (1945), a także członkiem Komitetu Wojewódzkiego w Łodzi i Komitetu Łódzkiego. Do 1949 zajmował też stanowisko szefa wojewódzkiego oddziału Związku Walki Młodych w Piotrkowie Trybunalskim i Łodzi oraz w mieście Łodzi[1]. W 1950 zostal starszym instruktorem Wydziału Organizacyjnego Komitetu Centralnego PZPR[3].

Od 1 listopada 1951 do 1 maja 1953 (lub od 21 września 1951 do 29 listopada 1952) pozostawał I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Szczecinie. Później związany z Komitetem Łódzkim PZPR, gdzie został członkiem egzekutywy (1952–1955) i I sekretarzem (od 24/29 listopada 1952 do 9 września 1955)[5]. Od 12 września 1955 do 31 października 1956 I sekretarz KW PZPR w Białymstoku, złożył dymisję na fali odwilży październikowej i protestów przeciwko jego osobie (przyjęto ją dopiero za drugim razem)[6]. Od 1954 zastępca członka Komitetu Centralnego partii]] (według innych źródeł członek[7][8] Komitetu Centralnego). W latach 1952–1956 zasiadał w Sejmie PRL z okręgu Stargard Szczeciński[4]. W 1957 został zatrudniony w Wojewódzkim Zarządzie Młynów Gospodarczych w Białymstoku, w tym samym roku został szefem Wojewódzkiego Zarządu Przemysłu w Białymstoku. Później był wojewódzkim pełnomocnikiem ds. skupu złomu i pracownikiem Wojewódzkiej Rady Narodowej, a od 1972 do przejścia na emeryturę prezesem Zarządu Regionalnego Związku Spółdzielni Inwalidów w Białymstoku[3].

Pochowano go na Cmentarzu Miejskim w Białymstoku przy ul. Wysockiego[9].

Odznaczenia

W grudniu 1983 wyróżniony Pamiątkowym Medalem z okazji 40 rocznicy powstania Krajowej Rady Narodowej[10].

Przypisy

  1. 1 2 3 Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2021-06-09].
  2. ↑ Informacje o zgonie. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2021-06-09].
  3. 1 2 3 Marcin Markiewicz: Stalinowski tandem. Dole i niedole białostockich sekretarzy KW PZPR. przystanekhistoria.pl, 3 lipca 2023. [dostęp 2025-04-25].
  4. 1 2 Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. bs.sejm.gov.pl. [dostęp 2021-06-09].
  5. ↑ Kochański 2022 ↓, s. 667.
  6. ↑ Marek Kietliński: 24 października 1956. Archiwum Państwowe w Białymstoku. [dostęp 2021-06-09].
  7. ↑ Marek Kietliński, Artur Pasko: Na Fali Października 1956 roku. Białostocczyzna w świetle dokumentów archiwalnych. Białystok: Prymat, 2006, s. 41. ISBN 83-60534-47-0.
  8. ↑ Kochański 2022 ↓, s. 614.
  9. ↑ Informacje o pochówku. grobonet.com. [dostęp 2021-06-09].
  10. ↑ Uhonorowani pamiątkowymi medalami /w/ „Trybuna Robotnicza”, nr 307, 30 grudnia 1983, s. 3

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.