Jan Lukas

Jan Lukas
pułkownik audytor pułkownik audytor
Data urodzenia

9 września 1877

Data i miejsce śmierci

maj/czerwiec 1941
ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier,
Wojsko Polskie

Jednostki

WSO Nr III

Stanowiska

szef WSO

Odznaczenia
Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Jan Antoni Lukas (ur. 9 września 1877, zm. w maju/czerwcu 1941 w ZSRR) – pułkownik audytor Wojska Polskiego.

Życiorys

Jan Lukas urodził się 9 września 1877. Pełnił zawodową służbę wojskową w audytoriacie cesarskiej i królewskiej armii. Na stopień kapitana audytora został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 maja 1906 roku[1]. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. W 1914 roku pełnił służbę w Pułku Piechoty Nr 58 w Stanisławowie[1]. Na stopień majora audytora został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1915 roku. W latach 1916–1918 pełnił służbę w Sądzie Dywizyjnym w Jarosławiu[2][3].

Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer c. i k. armii został przyjęty do Wojska Polskiego. 24 czerwca 1919 został mianowany sędzią wojskowym w Sądzie Okręgu Generalnego w Krakowie[4]. Następnie został szefem Sądu Wojskowego Okręgu Generalnego Grodno. 24 czerwca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, w Korpusie Sądowym, w grupie oficerów z byłej armii austriacko-węgierskiej[5]. 10 sierpnia 1920 został wyznaczony na stanowisko szefa sądu polowego etapu 2 Armii[6]. Od 16 lutego do października 1921 był szefem Sądu Wojskowego Okręgu Generalnego Kielce[7].

Został awansowany na stopień pułkownika w korpusie oficerów zawodowych sądowych ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[8][9]. W 1923 był szefem Wojskowego Sądu Okręgowego Nr III, początkowo z siedzibą w Grodnie[10], a od czerwca 1924 z siedzibą w Wilnie[11][11][12]. Z dniem 31 marca 1928 roku został przeniesiony w stan spoczynku[13]. W 1934 jako emerytowany pułkownik w korpusie oficerów sądowych pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wilno Miasto[14].

W 1941 został aresztowany przez organa NKWD Zachodniej Białorusi[15]. Według jednej relacji zmarł na przełomie maja i czerwca 1941 w Kałagandzie na obszarze ZSRR[16].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.