Jan Piotr Łuczyński
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
Jan Piotr Łuczyński (ur. 12 grudnia 1816 w Czerniowcach, zm. 25 grudnia 1855 we Lwowie) – polski malarz, urzędnik skarbowy.
Życiorys
Jego żoną była Teresa z domu Rudolfi. Syn Bazylego Łuczyńskiego, urzędnika sądowego, pochodzącego z Niemirowa.
Twórczość
Malował kwiaty i martwe natury, sceny mitologiczne, historyczne, pejzaże, obrazy sakralne[1]. Zachowały się rysunki oraz około 200 obrazów.
Wybrane dzieła
- Kąpiące się, 1847 rok
- Matka Boska w kwiatach
- Kucharka
- Rzeczy z kościołem
- Wodospad górski
- Portret własny z paletą – olej
- Portret własny w stroju myśliwskim[2]
- Autoportret w czarnym kapeluszu – olej
- Święta Rodzina
- Przemienienie wg Rafaela
Galeria
Kąpiące się 1847, prywatna kolekcja
Martwa natura
Martwa natura, Muzeum Narodowe w Warszawie
Mondscheinlandschaft mit Kapelle
Przypisy
- ↑ Jerzy (1856-1928) Mycielski, Sto lat dziejów malarstwa w Polsce 1760-1860 : z okazyi wystawy retrospektywnej malarstwa polskiego we Lwowie, nakł. autora, 1897 [dostęp 2021-01-02].
- ↑ Muzeum Narodowe w Warszawie - Zbiory Cyfrowe [online], cyfrowe.mnw.art.pl [dostęp 2021-01-02].