Jan Piotrowski (geodeta)
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: geodezja | |
| Alma Mater |
Instytut Mierniczy w Moskwie |
| Profesura |
1925 |
| nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Tomski Instytut Technologiczny |
| Odznaczenia | |
  _BAR.svg.png){kind=small} | |
Jan Adam Piotrowski (ur. 26 listopada 1885 w Jędrzejowie, zm. 13 stycznia 1962)[1] – polski inżynier i geodeta.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Kazimierza i Antoniny z Wewerków. Studiował w Instytucie Mierniczym w Moskwie[1]. Od 1913 uczył w Tomsku, następnie pracował jako asystent w Katedrze Geodezji i Miernictwa Górniczego w Tomskim Instytucie Technologicznym[1]. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę wrócił do kraju[1]. W 1925 objął katedrę miernictwa w Politechnice Warszawskiej[1]. Od 1939 dziekan Wydziału Inżynierii. W czasie okupacji brał udział w tajnym nauczaniu, był też wykładowcą w powstałej za zgodą Niemców Państwowej Wyższej Szkole Technicznej; w 1945 organizator i dziekan Wydziału Geodezyjnego Politechniki Warszawskiej.
Był pierwszym prezesem Głównego Urzędu Pomiarów Kraju[2]. Opublikował szereg prac naukowych, był także autorem podręcznika Geodezja[1].
Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (Aleja Zasłużonych-1-114)[2].
Dwukrotnie żonaty. Pierwszą żoną była Irena Aleksandra z Jaruntowskich h. Prus III (zm. 1975), po raz drugi ożenił się z Natalią z Zajdemanów (1897–1977).
Ordery i odznaczenia
- Order Sztandaru Pracy I klasy (11 października 1950)[3]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (19 lipca 1946)[4]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 lutego 1939)[5]
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 Hanna Faryna-Paszkiewicz, Piotr Paszkiewicz: Aleja Zasłużonych. Cmentarz Powązkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992, s. 176. ISBN 83-01-09984-4.
- 1 2 Cmentarz Stare Powązki: Jan Piotrowski, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2018-02-27].
- ↑ M.P. z 1950 r. nr 111, poz. 1382 „za wybitne zasługi położone dla Narodu i Państwa w dziedzinie przemysłu.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 52, poz. 363 „za działalność powojenną przy utrwaleniu demokratycznych form państwowości polskiej na terenie całego kraju.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 43, poz. 70 „za zasługi na polu pracy społecznej i zawodowej.