Jan Rój
 podpułkownik piechoty | |
| Pełne imię i nazwisko |
Jan Józef Rój |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
11 października 1889 |
| Data i miejsce śmierci |
1959 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
komendant RU |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
 _2r_BAR.svg.png){kind=small} _BAR.svg.png){kind=small}    | |
Jan Józef Rój (ur. 11 października 1889 w Szczucinie, zm. w 1959 w Toruniu) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 11 października 1889 w Szczucinie, w ówczesnym powiecie dąbrowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Jana i Zofii ze Ździebków. W latach 1904–1909 uczył się w c. k. Gimnazjum I w Tarnowie[1][2]. Po ukończeniu piątej klasy przeniósł się do c. k. Gimnazjum Realnego (IV.) w Krakowie, gdzie w czerwcu 1912 zdał maturę[3][4]. Od 1 października 1902 do 30 września 1913 odbył obowiązkową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej armii, w charakterze jednorocznego ochotnika. Następnie rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego.
1 sierpnia 1914 został zmobilizowany do c. i k. 13 pułku piechoty[5][6][7][8]. Od 20 października tego walczył na froncie jako dowódca plutonu. Od 1 kwietnia do 30 września 1915 jako chory pełnił służbę w Kadrze 13 pp w Nowym Sączu. Od 1 października 1915 ponownie na froncie rosyjskim, a później włoskim jako dowódca plutonu i kompanii. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1915[9][10]. Na stopień porucznika rezerwy został awansowany ze starszeństwem z 1 sierpnia 1917[11]. Od 20 października 1918 na urlopie w Krakowie.
Z dniem 1 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika i przydzielony do 8 pułku piechoty, który 8 lutego 1919 został przemianowany na 13 pułk piechoty[12][13]. Początkowo dowodził kompanią, a później batalionem[14]. Od 15 czerwca do 9 lipca, od 21 do 28 lipca oraz od 19 września do 8 października 1920 pełnił obowiązki dowódcy pułku[15][16]. 19 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[17].
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku jako oficer zawodowy i kontynuował służbę w 13 pp w Pułtusku[18]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 409. lokatą w korpusie oficerów piechoty[19][20][21]. 10 lipca tego roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu sztabowego[22][23]. W 1924, po likwidacji batalionu sztabowego, został wyznaczony na stanowisko kwatermistrza pułku[24][25]. W styczniu 1927 został przeniesiony do 10 pułku piechoty w Łowiczu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[26]. W maju tego roku wrócił do 13 pułku piechoty na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[27][28]. 23 stycznia 1928 prezydent RP nadał mu stopień podpułkownika z dniem 1 stycznia 1928 w korpusie oficerów piechoty i 13. lokatą[29][30]. Z dniem 1 kwietnia 1932 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowogródek na praktykę poborową[31]. W grudniu tego roku został zatwierdzony na stanowisku komendanta PKU Nowogródek[32][33]. W kwietniu 1934 został przeniesiony do PKU Toruń na stanowisko komendanta[34]. Na tym stanowisku pozostał do września 1939. W międzyczasie (1 lipca 1938) kierowana przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Toruń, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant rejonu uzupełnień”[35].
W czasie kampanii wrześniowej, ewakuowany w głąb kraju, wstąpił do Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”. 6 października 1939 dostał się do niemieckiej niewoli i został osadzony w Oflagu VII A Murnau[36]. Po uwolnieniu z niewoli wrócił do Torunia. Tam zmarł i został pochowany na Cmentarzu Garnizonowym w Toruniu (sektor H, rząd 11, grób 8)[37].
Był żonaty ze Stanisławą z Warzyńskich (1893–1971), z którą miał córkę Aleksandrę[38].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari – 26 marca 1921[39][40][41]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[42][43]
- Złoty Krzyż Zasługi – 1931 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”[44][42][45]
9 maja 1938 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia[46].
- austro-węgierskie
- Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[8]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[8]
- Srebrny Medal Waleczności 2 klasy[8]
- Krzyż Wojskowy Karola[8]
Przypisy
- ↑ Sprawozdanie 1905 ↓, s. 70, w roku szkolnym 1904/1905 ukończył naukę w klasie Ia.
- ↑ Sprawozdanie 1908 ↓, s. 114, w roku szkolnym 1907/1908 ukończył naukę w klasie IVb.
- ↑ Sprawozdanie 1910 ↓, s. 61, w roku szkolnym 1909/1910 ukończył naukę w klasie VI.
- ↑ Sprawozdanie 1912 ↓, s. 95, 97.
- ↑ Sprawozdanie 1917 ↓, s. 3.
- ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 288.
- ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 373.
- 1 2 3 4 5 Ranglisten 1918 ↓, s. 483.
- ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 209.
- ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 214.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 233.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 8 z 25 stycznia 1919, poz. 303.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 9 z 28 stycznia 1919, poz. 349.
- ↑ Tuliński 2020 ↓, s. 880.
- ↑ Księga Chwały 1992 ↓, s. 488.
- ↑ Kociszewski 1990 ↓, s. 41.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 25 sierpnia 1920, s. 775.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 58.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 34.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 403.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 347.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922, s. 546.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 161.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 153.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925, s. 266.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 31 grudnia 1926, s. 455.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927, s. 127.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 29.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928, s. 19.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 167.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 234.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 409.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 21, 519.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934, s. 159.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 859.
- ↑ Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2025-02-26].
- ↑ Jan Roj. Cmentarze Komunalne w Toruniu. [dostęp 2025-02-26].
- ↑ Stanisława Roj. Cmentarze Komunalne w Toruniu. [dostęp 2025-02-26].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 2 kwietnia 1921, s. 607.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-02-25].
- ↑ Goch 1929 ↓, s. 40.
- 1 2 Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 11.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-02-25].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 19 marca 1931, s. 64.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-02-25].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-02-25].
Bibliografia
- Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum I w Tarnowie za rok szkolny 1904/05. Tarnów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1905.
- Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum I w Tarnowie za rok szkolny 1907/08. Tarnów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1908.
- IX. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum IV. w Krakowie za Rok Szkolny 1910. Kraków: Nakładem Funduszu Naukowego, 1910.
- Sprawozdanie XI. C. K. Dyrekcyi Gimnazyum Realnego (IV.) w Krakowie za Rok Szkolny 1911/12. Kraków: Nakładem Funduszu Naukowego, 1912.
- Sprawozdanie XVI. C. K. Dyrekcyi Gimnazyum Realnego (IV.) w Krakowie za Rok Szkolny 1916/1917. Krakowie: Nakładem Funduszu Naukowego, 1917.
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wien: K. K. Hof und Staatsdruckerei, 1916. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wien: K. K. Hof und Staatsdruckerei, 1917. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wien: K. K. Hof und Staatsdruckerei, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Księga Chwały Piechoty. Bronisław Prugar-Ketling (red.). Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992.
- Kazimierz Goch: Zarys historji wojennej 13-go pułku piechoty. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Aleksander Kociszewski: 13 pułk piechoty. Warszawa: Przedsiębiorstwo Wielobranżowe „Mikromax” Sp. z o.o., 1990, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej. ISBN 83-900009-9-7.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Arkadiusz Tuliński: 6 Armia Wojska Polskiego w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 r.. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2020. ISBN 978-83-8229-062-2.