Jan Szambelańczyk
| Sługa Boży prezbiter | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
23 stycznia 1907 |
| Data i miejsce śmierci |
2 lipca 1941 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
10 października 1929 |
| Prezbiterat |
20 lipca 1930 |
Jan Szambelańczyk SAC (ur. 23 stycznia 1907 w Radomicach, zm. 2 lipca 1941 w KL Auschwitz) – Sługa Boży, polski duchowny katolicki, męczennik za wiarę, wykładowca wyższego seminarium w Ołtarzewie.
Życiorys
Był synem Stanisława i Anny z d. Reselskiej. Po ukończeniu wadowickiego gimnazjum Collegium Marianum 7 października 1924 wstąpił do Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego i kontynuował naukę na wydziale filozofii w Wyższym Seminarium Duchownym Księży Pallotynów w Ołtarzewie. Profesję zakonną złożył 7 października 1926 w Sucharach, a śluby wieczyste trzy lata później 10 października 1929 na ręce ks. Augustyna Zarazy (tamże)[1]. W Rzymie ukończył studia na wydziale teologii Uniwersytetu Gregoriańskiego i tam 20 lipca 1930 otrzymał święcenia kapłańskie.
Pracę podjął w seminarium w Ołtarzewie jako wykładowca filozofii scholastycznej.
Po wybuchu II wojny światowej został aresztowany przez gestapo 23 maja 1941. Poddany torturom na Pawiaku trafił następnie do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Auschwitz, gdzie umarł z wycieńczenia (ciało ks. Szambelańczyka spalono w krematorium).
Zapamiętano go jako „Apostoła Nadziei”. Zmarł w opinii świętości, a współwięźniowie przytaczają jego podnoszące współwięźniów na duchu wypowiedzi[2].
Jest jednym z 122 Sług Bożych, wobec których 17 września 2003 rozpoczął się proces beatyfikacyjny drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Kalendarz Pallotyński (5 listopada 2008)
- ↑ Biuletyn Męczennicy – Nr 6 – 1/2007. meczennicy.pelplin.pl:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-29)].