Jan Topczewski
 Jan Topczewski (przed 1934) | |
 podpułkownik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia |
27 grudnia 1895 |
|---|---|
| Data śmierci |
? |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca batalionu, |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa, |
| Odznaczenia | |
  _3r_BAR.svg.png){kind=small} _BAR.svg.png){kind=small} | |
Jan Topczewski (ur. 27 grudnia 1895 w Olszewie, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 27 grudnia 1895[1] w Olszewie, pow. bielski, jako syn Klemensa[2]. Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego. W stopniu podporucznika brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 28 pułku piechoty, za co w 1921 otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari[3]. Został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5], a później na stopień majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928[6][7].
Na przełomie lat 20. służył nadal jako oficer 28 pułku piechoty w Łodzi[8][9], w 1928 był dowódcą I batalionu w 28 pułku piechoty[10], od 23 grudnia 1929[11] do 28 czerwca 1933 był kwatermistrzem pułku, po czym został dowódcą batalionu[12]. Do 24 sierpnia 1939 pełnił stanowisko zastępcy dowódcy 31 pułku piechoty, po czym w ramach mobilizacji w stopniu podpułkownika został dowódcą rezerwowego 146 pułku piechoty. Po wybuchu II wojny światowej w okresie kampanii wrześniowej został skierowany do obrony Palmir z resztkami swojej jednostki (ok. 600 ludzi), wzmocnionej kompanią 13 pułku piechoty i 2 baterią 71 dywizjonu artylerii lekkiej oraz mniejszymi oddziałami. Po drodze przyłączył do swoich sił napotkane oddziały z kadry Centrum Wyszkolenia Kawalerii i Centrum Wyszkolenia Artylerii. Walka o składnicę zakończyła się niepowodzeniem, a po odwrocie i bitwie pod Łomiankami, Topczewski stanął na czele zdziesiątkowanych oddziałów i zdołał przebić się z nimi do Warszawy[13][14].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari[15] nr 5120 – 1921[3]
- Krzyż Niepodległości – 17 marca 1932[16]
- Krzyż Walecznych – trzykrotnie
- Złoty Krzyż Zasługi – 19 marca 1935[17][18]
Przypisy
- ↑ Datę 27 grudnia 1895 podał Rocznik Oficerski 1932. Natomiast Rocznik Oficerski 1928 wskazał datę 28 grudnia 1895.
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-12-15].
- 1 2 Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922, s. 9 – Dekret Wodza Naczelnego L. 3213 z 1921.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 414.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 358.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 182.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 31.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 206.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 192.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 44.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 405.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 558.
- ↑ Topczewski 1945 ↓, s. 1.
- ↑ Czernielewski K., Jarno W., op. cit., s. 477, 539.
- ↑ Dz.U. z 1919 r. nr 67, poz. 409
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 64, poz. 82 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1935 r. nr 65, poz. 85 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Nadanie Krzyża Zasługi. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 4, s. 19, 19 marca 1935.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jan Topczewski: Relacja z kampanii wrześniowej 1939 roku. [w:] 44 DP Rez. - 146 PP Rez. Sygn. B.I.47d [on-line]. IPMS, 1945-12-04. [dostęp 2017-12-24].