Jan Zarako-Zarakowski
 generał dywizji | |
| Data i miejsce urodzenia |
8 lutego 1857 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 stycznia 1930 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1887–1921 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Stacja Zborna Oficerów |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
.svg.png){kind=small} .svg.png){kind=small} .svg.png){kind=small} .png){kind=small} | |
Jan Zarako-Zarakowski herbu Dębicz (ur. 8 lutego[1] 1857 na Wileńszczyźnie, zm. 2 stycznia 1930 w Warszawie) – generał dywizji Wojska Polskiego.
Życiorys
22 maja 1887, po ukończeniu Korpusu Kadetów i Szkoły Junkrów, rozpoczął służbę zawodową w piechocie armii rosyjskiej. Był oficerem Gwardii i słuchaczem Nikołajewskiej Akademii Inżynieryjnej w Petersburgu. W czasie wojny rosyjsko-japońskiej 1904-1905 dowodził 283 Pułkiem Piechoty 71 Dywizji Piechoty. W czerwcu 1905 odznaczył się i awansował na generała majora oraz dowódcę 2 brygady 71 Dywizji Piechoty. W styczniu 1907 objął dowództwo 2 brygady 8 Dywizji Piechoty w Warszawie. W marcu 1913 mianowany został generał lejtnantem i dowódcą 11 Syberyjskiej Dywizji Strzelców. Od 3 września 1914 do 30 lipca 1917 dowodził dywizją na froncie niemieckim, na terenach polskich. Następnie leczył się w szpitalu w Moskwie.
Z dniem 23 grudnia 1918 przyjęty został do Wojska Polskiego, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała porucznika ze starszeństwem z 4 marca 1913, i przydzielony do Rezerwy Oficerskiej[2]. Pozostawał w Stacji Zbornej Oficerów w Warszawie. Przydziału nie otrzymał ze względu na wiek i stan zdrowia. Z dniem 1 kwietnia 1921 został przeniesiony w stan spoczynku w stopniu generała porucznika[3]. Osiadł w Warszawie.
26 października 1923 Prezydent RP zatwierdził go w stopniu generała dywizji w stanie spoczynku[4]. Zmarł 2 stycznia 1930 w Warszawie[5].
Awanse
- chorąży (прапорщик) - 1877
- kapitan (капитан) - 1889
- pułkownik (полковник) - 1899
- generał major (генерал-майор) - 1905
- generał lejtnant (генерал-лейтенант) - 4 marca 1913
Ordery i odznaczenia
- Złota szabla "Za Odwagę" – 1907
- Order Świętego Stanisława 1 stopnia – 1911
- Order Świętej Anny 2 stopnia z mieczami – 1905
- Order Świętego Stanisława 2 stopnia z mieczami – 1905
- Order Świętej Anny 3 stopnia – 1902
- Order Świętego Stanisława 3 stopnia – 1896
- Order Świętego Włodzimierza 3 stopnia – 1908
Przypisy
- ↑ Kryska-Karski i Żurakowski oraz Rocznik oficerski z 1928 r. podają, że urodził się 21 lutego.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 5 z 18.01.1919 r.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 15 stycznia 1921, s. 96.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923, s. 738.
- ↑ Zgon ś.p. gen. Dębicz Zarako-Zarakowskiego. „Polska Zbrojna”. 3, s. 5, 1930-01-03. Warszawa..
Bibliografia
- Jan Zarakowski-Zarako. [w:] Kolekcja Generałów i Osobistości, sygn. I.480.666 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-08-22].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 2 M-Ż. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2001. ISBN 83-87103-81-0.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.