Janusz Borkowski (prawnik)
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
7 sierpnia 1934 |
| Data i miejsce śmierci |
18 lutego 2012 |
| profesor nauk prawnych | |
| Specjalność: prawo i postępowanie administracyjne | |
| Alma Mater |
Uniwersytet Łódzki |
| Doktorat |
1964 – prawo |
| Habilitacja |
1970 – prawo |
| Profesura |
1976 |
| profesor zwyczajny Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego, sędzia Sądu Najwyższego, sędzia Naczelnego Sądu Administracyjnego | |
| Odznaczenia | |
  | |
Janusz Borkowski (ur. 7 sierpnia 1934 w Łodzi, zm. 18 lutego 2012 tamże[1])[2][3][4] – polski prawnik, profesor nauk prawnych, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Łódzkiego, sędzia Sądu Najwyższego, sędzia Naczelnego Sądu Administracyjnego, specjalista w zakresie prawa i postępowania administracyjnego.
Życiorys
Syn Antoniego i Marianny[1]. W 1952 uzyskał maturę i rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Łódzkiego, które ukończył 1956. W tym samym roku został pracownikiem Katedry Prawa Administracyjnego UŁ. W 1964 nadano mu stopień naukowy doktora nauk prawnych[2]. W 1970 uzyskał na Uniwersytecie Wrocławskim stopień doktora habilitowanego nauk prawnych na podstawie pracy Decyzja administracyjna – współczesne problemy[5]. W 1976 nadano mu tytuł profesora nadzwyczajnego nauk prawnych[6], a w 1983 profesora zwyczajnego nauk prawnych[2].
W latach 1972–1981 kierował Zakładem Zarządzania Gospodarką Narodową[7], w latach 1981–2002 Katedrą Postępowania Administracyjnego Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego[6][2]. W latach 1973–1978 pracował również w Akademii Spraw Wewnętrznych w Warszawie[7].
W latach 1990–1993 był sędzią Sądu Najwyższego, a w latach 1993–2000 sędzią Naczelnego Sądu Administracyjnego (Ośrodek Zamiejscowy w Łodzi)[2].
Zasiadał w Komitecie Nauk Prawnych PAN (1975–1980)[7], Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów i Państwowej Komisji Akredytacyjnej w Zespole Kierunków Studiów Społecznych i Prawnych[6][2]. W latach 1980–1981 był radnym Rady Narodowej miasta Łodzi[7].
Od 1960 był członkiem PZPR, od 1976 Łódzkiego Towarzystwa Naukowego[7]
W PRL został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim Odrodzenia Polski, a także Medalem 30-lecia Polski Ludowej i Medalem 40-lecia Polski Ludowej[7]. W 2000 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[8], w 2005 Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[9].
Pośmiertnie został uhonorowany publikacją: Idea kodyfikacji w nauce prawa administracyjnego procesowego. Księga pamiątkowa Profesora Janusza Borkowskiego, red. nauk. Zbigniew Kmieciak, Wojciech Chróścielewski (Warszawa 2018).
Zmarł 18 lutego 2012. Został pochowany 23 lutego 2012 na cmentarzu komunalnym Doły w Łodzi[3].
Przypisy
- 1 2 Janusz Borkowski. rejestry-notarialne.pl.
- 1 2 3 4 5 6 Włodzimierz Nykiel, Profesor Janusz Borkowski (1934–2012), w: Idea kodyfikacji w nauce prawa administracyjnego procesowego. Księga pamiątkowa Profesora Janusza Borkowskiego, red. nauk. Zbigniew Kmieciak, Wojciech Chróścielewski, Warszawa 2018, s. 5–6.
- 1 2 Janusz Borkowski. wyborcza.pl, 21 lutego 2012. [dostęp 2020-03-20].
- ↑ Borkowski, Janusz (1934–2012). bn.org.pl. [dostęp 2020-03-20].
- ↑ Uniwersytet Wrocławski. Wydział Prawa i Administracji; Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii. Wykaz habilitacji z lat 1945–2010. uni.wroc.pl. [dostęp 2020-03-21].
- 1 2 3 Prof. Janusz Borkowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-03-03].
- 1 2 3 4 5 6 Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 2, wyd. Interpress, Warszawa 1989, s. 116.
- ↑ M.P. z 2000 r. nr 14, poz. 301.
- ↑ M.P. z 2006 r. nr 4, poz. 58.