Janusz Domagalik

Janusz Domagalik

Data i miejsce urodzenia	5 lipca 1931 Czeladź
Data i miejsce śmierci	27 grudnia 2007 Warszawa
Narodowość	polska
Język	polski
Alma Mater	Wyższa Szkoła Pedagogiczna
Dziedzina sztuki	literatura dla dzieci i młodzieży
Odznaczenia

Janusz Domagalik (ur. 5 lipca 1931 w Czeladzi^[1], zm. 27 grudnia 2007 w Warszawie) – polski prozaik, dziennikarz, autor słuchowisk radiowych i widowisk telewizyjnych.

Ukończył studia na kierunku filologia polska w Wyższej Szkole Pedagogicznej^[2]. Studiował również na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym Akademii Nauk Politycznych w Warszawie^[3]. W 1950 roku podjął pracę jako dziennikarz^[1][4]. W latach 1956–1968 był naczelnym redaktorem "Świata Młodych"^[1], od 1968 roku kierownik Naczelnej Redakcji Programów dla Dzieci Polskiego Radia. W latach 1980-81 był redaktorem naczelnym Programu III Polskiego Radia, gdzie pracował do 1990 r.^[3]

Jako pisarz debiutował opowiadaniem Męska sprawa.

• 1964 – nagroda w konkursie wydawnictwa "Horyzonty" za utwory Pieska moja niebieska i Idąc do siebie
• 1971 – Państwowa Nagroda Austriacka za Koniec wakacji
• 1975 – nagroda Prezesa Rady Ministrów za całokształt twórczości dla dzieci i młodzieży
• 1977 – Order Uśmiechu
• 1980 – Orle Pióro
• 1980 – Harcerska Nagroda Literacka
• 2001 – Honorowy obywatel Czeladzi^[5].

• 1963 Męska sprawa (opowiadanie; debiut)
• 1964 Pieska moja niebieska (opowiadanie)
• 1966 Koniec wakacji (1974 zekranizowana; lektura do klasy 8 szkoły podstawowej w okresie PRL)
• 1967 Księżniczka i chłopcy (nowele)
• 1968 Pięć przygód detektywa Konopki
• 1970 Idąc do siebie (opowiadanie)
• 1971 Marek (opowiadanie)
• 1972 Skarb szeryfa (opowiadanie)
• 1974 Irmina (opowiadanie; ciąg dalszy Marka)
• 1976-1977 cykl Banda Rudego (1988 zekranizowany jako Banda Rudego Pająka): Taki sobie Pająk (1976), Frontowa historia (1976), Gdzie jest sztandar? (1976), Wielka akcja (1977),
• 1977 Zielone kasztany (połączenie Marka i Irminy)
• 1983 Jak mała Agata szła na koniec świata