Jarogniew Broniarz
 Jarogniew Broniarz w todze dziekańskiej | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Profesor | |
| Specjalność: technologia chemiczna | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1948 |
| Habilitacja |
1968 |
| Profesura |
1976 |
| Praca zawodowa | |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. |
1947–1951 |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. |
1964–1983 |
| dziekan Wydziału Chemii Politechniki Poznańskiej | |
| Okres spraw. |
1968–1977 |
| Poprzednik |
wydział utworzony |
| Następca |
Stefan Goszczyński |
| Odznaczenia | |
     | |
Jarogniew Broniarz (ur. 25 września 1913 w Poznaniu, zm. 5 listopada 1999 tamże) – polski naukowiec, nauczyciel akademicki, inżynier chemik, a także organizator i pierwszy dziekan Wydziału Chemicznego Politechniki Poznańskiej. W czasie II wojny światowej członek Wojskowej Organizacji Ziem Zachodnich, więzień obozu koncentracyjnego Mauthausen-Gusen[1][2].
Życiorys
Ukończył Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, a następnie studia chemiczne na Uniwersytecie Poznańskim. Przed wojną pracował jako laborant w urzędzie celnym w Gdyni oraz w fabryce chemicznej J. Krajewskiego w Poznaniu[1][2].
W 1940 roku wstąpił do Wielkopolskiej Organizacji Wojskowej, która następnie weszła w skład Wojskowej Organizacji Ziem Zachodnich. Przyjął pseudonim Wilk. Jeszcze w tym samym roku został aresztowany[3]. Przetrzymywano go na terenie poznańskiego Fortu VII oraz we Wronkach i Berlinie. Za zgodą niemieckich władz okupacyjnych zawarł w więzieniu związek małżeński z Cecylią de domo Hoffman. W grudniu 1942 roku trafił do obozu koncentracyjnego Mauthausen-Gusen, gdzie przebywał do końca wojny[1][2].
Po powrocie do Poznania w 1945 roku zaczął pracę jako naczelny inżynier Poznańskich Zakładów Przemysłu Tłuszczowego. W latach 1947–1951 był ponadto pracownikiem naukowo-dydaktycznym Uniwersytetu Poznańskiego, a w roku 1964 związał się z Katedrą Chemii Ogólnej Politechniki Poznańskiej, gdzie stał się orędownikiem utworzenia nowego Wydziału Chemii[1][2].
Byłem fanatykiem: najpierw fanatykiem przemysłu, potem fanatykiem Wydziału.
Został pierwszym dziekanem nowo utworzonego wydziału, swoją funkcję pełnił przez dziewięć lat. W 1976 roku otrzymał tytuł profesora. Przeszedł na emeryturę w roku 1983. Wcześniej kierował m.in. Instytutem Technologii i Inżynierii Chemicznej, a także Zakładem Technologii Lekkiej Syntezy Organicznej[1][2].
Był synem Stanisława Broniarza, również żołnierza podziemia niepodległościowego i więźnia obozów koncentracyjnych. Jego córka, Lubomira Broniarz-Press, jest profesorem i kierownikiem jednego z zakładów na założonym przez ojca wydziale[3][4].
Praca naukowa
Jarogniew Broniarz był promotorem ośmiu prac doktorskich, m.in. pierwszej pracy doktorskiej obronionej na Wydziale Chemii Politechniki Poznańskiej, napisanej przez Jana Szymanowskiego[1]. Jego własna rozprawa habilitacyjna nosiła tytuł: Otrzymywanie i własności użytkowe jedno- i dwuestrów sacharozy i syntetycznych kwasów tłuszczowych[5]. W swojej pracy naukowej zajmował się ponadto zastosowaniem rodków powierzchniowo czynnych w produkcji opon, a także procesem rozszczepiania tłuszczów. Był autorem 70 prac naukowych. Należał do Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego, Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Polskiego Towarzystwa Chemicznego. Był również członkiem Komisji Nauk Chemicznych Oddziału PAN w Poznaniu[2].
Upamiętnienie
Jego imieniem nazwano jedną z dwóch sal wykładowych w Centrum Dydaktycznym Wydziału Technologii Chemicznej Politechniki Poznańskiej[6].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 Krzysztof Alejski i inni red., 40-lecie Wydziału Technologii Chemicznej Politechniki Poznańskiej, Poznań, ISBN 978-83-89333-16-2 [dostęp 2016-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-05].
- 1 2 3 4 5 6 Biogram Jarogniewa Broniarza na stronie Wydziału Technologii Chemicznej [online] [dostęp 2016-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-05].
- 1 2 Zofia Grodecka, Dom Żołnierza w Poznaniu, przedwojenna chluba społeczeństwa wielkopolskiego – katownią Gestapo, „Biuletyn informacyjny Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej Okręg Wielkopolska”, czerwiec 2007.
- ↑ Sylwetka Lubomiry Broniarz-Press na stronie Politechniki Poznańskiej [online], fct.put.poznan.pl [dostęp 2016-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-05].
- ↑ Jarogniew Broniarz, Otrzymywanie i własności użytkowe jedno- i dwuestrów sacharozy i syntetycznych kwasów tłuszczowych, Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Poznańskiej, 1968 [dostęp 2016-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-08].
- ↑ Centrum Dydaktyczne Wydziału Technologii Chemicznej Politechniki Poznańskiej - Politechnika Poznańska [online], put.poznan.pl [dostęp 2016-06-17] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-13].
Linki zewnętrzne
- Nagranie wywiadu z Jarogniewem Broniarzem, przeprowadzonego w 1991 roku przez Dominika Pauksztę. wch.pp.1979.rdl.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-04)].