Jaromir Jeszke

Jaromir Piotr Jeszke – polski historyk, profesor nauk humanistycznych, wykładowca Wydziału Pedagogiczno-Artystycznego UAM w Kaliszu^[1].

W 1978 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1992 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie etnologii na podstawie rozprawy Lecznictwo ludowe w Wielkopolsce w XIX i XX w, Czynniki i kierunki przemian, napisanej pod kierunkiem Zbigniewa Jasiewicza^[1]. W 2001, na mocy uchwały Rady Naukowej Instytutu Historii Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu uzyskał stopień doktora habilitowanego, na podstawie monografii: W poszukiwaniu paradygmatu polskiej historiografii medycznej^[1].

W latach 1982-1998 był zatrudniony w Akademii Medycznej im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu na stanowisku asystenta, a następnie adiunkta. W 1998 przeniósł się na Wydział Pedagogiczno-Artystyczny UAM w Kaliszu. Pracował tam na stanowisku profesora uczelni w Zakładzie Ochrony Dziedzictwa Kulturowego i Komunikacji Międzykulturowej^[2]. W latach 1995-2018 był zatrudniony w Instytucie Historii Nauki PAN w Warszawie. Ponadto w latach 2008-2011 pracował na stanowisku profesora w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Koninie.

W swoich badaniach naukowych Jaromir Jeszke koncentruje się na tematyce historii i antropologii wiedzy medycznej, a także historii historiografii, jak również roli historii w procesie komunikacji międzykulturowej. Od 2022 pełni funkcje redaktora naczelnego czasopisma Medycyna Nowożytna. Studia nad Historią Medycyny^[2]. Zasiada w Komisji Historii Nauki i Techniki PAN^[2].

• 1996: Lecznictwo ludowe w Wielkopolsce w XIX i XX wieku : czynniki i kierunki przemian
• 2000: W poszukiwaniu paradygmatu polskiej historiografii medycznej
• 2007: Mity polskiej historiografii nauki

• Prof. dr hab. Waldemar Piotr Kozyra, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2025-03-23] .