Jaskinia Nowa nad Raptawicką Granią
| Plan jaskini | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
32 m |
| Deniwelacja |
13 m |
| Wysokość otworów |
1560 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
540 m |
| Ekspozycja otworów |
ku NE |
| Data odkrycia |
14 września 1979 roku |
| Odkrywca |
I. Luty i M. Połoński |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-07.21 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°14′23″N 19°51′08″E/49,239744 19,852103 | |
Jaskinia Nowa nad Raptawicką Granią – jaskinia w północnym zboczu masywu Kominiarskiego Wierchu w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się po prawej orograficznie stronie żlebu Żeleźniak, pod granią ograniczającą od zachodu przełęcz Wrótka, powyżej jaskini Dziura pod Nową, na wysokości 1560 metrów n.p.m.[1] Długość jaskini wynosi 32 metry, a jej deniwelacja 13 metrów[2][3].
Opis jaskini
Niewielka jaskinia, którą stanowi ciasny, 4-metrowy korytarz prowadzący od otworu wejściowego do zacisku, za którym po przejściu 4,5 metrów dochodzi się do rozgałęzienia. Prosto idzie korytarz kończący się szczeliną z zaklinowanymi wantami, a w górę, za prożkiem z want i zaciskiem dochodzi się do stromej pochylni, która po kilku metrach, za kolejnym zaciskiem, kończy się zawaliskiem[2].
Przyroda
W jaskini występuje mleko wapienne, nacieki grzybkowe, a także stalaktyty, stalagmity i polewy naciekowe.
Ściany są mokre. Mchy i glony rosną do pierwszego zacisku[2].
Historia odkryć
Jaskinia została odkryta 14 września 1979 roku przez I. Luty i M. Połońskiego. Sporządzili oni jej dokumentację[2].
Przypisy
- ↑ Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984
- 1 2 3 4 Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-02-03].
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 16 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-16].