Jaskinia Spismichałowa
 Otwór Jaskini Spismichałowej u podnóża blisko 90-metrowej skalnej ściany | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Długość |
ok. 50 m |
| Wysokość otworów |
1625 m n.p.m. |
| Ekspozycja otworów |
ku E |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°13′07″N 20°07′07″E/49,218472 20,118611 | |
Jaskinia Spismichałowa (słow. Spismichalova jaskyňa[1], Ľadová jaskyňa[2]) – jaskinia w stokach Horwackiego Wierchu w słowackich Tatrach Wysokich. Wejście do niej znajduje się w północnych zboczach Doliny Spismichałowej, będącej boczną odnogą Doliny Białej Wody, na wysokości 1625 metrów n.p.m.[3][4] (w literaturze podawane są wysokości 1590 metrów[5][1][2] lub około 1650 metrów[6]). Długość korytarzy wynosi około 50 metrów[1] (według innych źródeł 40 metrów[2] lub 80 metrów[5]).
Duży otwór jaskini (5 × 5 metrów) widoczny jest z szosy do Morskiego Oka w okolicach Wanty[1]. Za nim znajduje się prosty korytarz o długości ok. 25 m, kończący się prostopadłym do niego drugim korytarzem, przechodzącym dalej w oblodzoną szczelinę[6].
Jaskinia jest znana od dawna, pozostawiano w niej sól dla przebywających w okolicy zimą kozic[1]. Jako pierwszy Jaskinię Spismichałową opisał Adam Gadomski, który dotarł do niej w 1923 roku ze Stanisławem Sokołowskim. W 1958 roku jaskinię zbadali Kazimierz Grotowski i Kazimierz Kowalski[6].
W 2004 roku na wschód od Jaskini Spismichałowej[7] odkryto Cień Księżyca – najdłuższą obecnie znaną jaskinię w Tatrach[8].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, s. 1128. ISBN 83-7104-009-1.
- 1 2 3 Zoznam jaskýň [online], Slovenské múzeum ochrany prírody a jaskyniarstva [dostęp 2021-08-29].
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
- ↑ Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Dane pomiarowe z lotniczego skaningu laserowego [online].
- 1 2 Zdenko Hochmuth. Krasové územia a jaskyne Slovenska. „Geographia Cassoviensis”. Ročník II., 2 / 2008, 2008. ISSN 1337-6748.
- 1 2 3 Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XV. Mały Jaworowy Szczyt – Szeroka Jaworzyńska. Warszawa: Sport i Turystyka, 1972, s. 10–11.
- ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 104. ISBN 83-909352-2-8.
- ↑ Mesačný tieň sa stal najdlhšou jaskyňou Tatier (strona zarchiwizowana). [dostęp 2014-01-12]. (słow.).