Jaskinia na Gołąbcu Dolna

Jaskinia na Gołąbcu Dolna
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

skała Kozierówka, Piekary,
Brama Krakowska

Właściciel

teren komunalny

Długość

6 m

Głębokość

2,40 m

Deniwelacja

2,40

Wysokość otworów

204 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

10 m

Ekspozycja otworów

ku południowemu zachodowi

Data odkrycia

znana od dawna

Kod

J.BK-04.10

Położenie na mapie gminy Liszki
Mapa konturowa gminy Liszki, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Jaskinia na Gołąbcu Dolna”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Jaskinia na Gołąbcu Dolna”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Jaskinia na Gołąbcu Dolna”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Jaskinia na Gołąbcu Dolna”
Ziemia50°00′47″N 19°47′22″E/50,013139 19,789361
Strona internetowa

Jaskinia na Gołąbcu Dolna, także Schronisko na Gołąbcu Dolne, Schronisko na Gołąbcu – niewielka jaskinia w skale Kozierówka (Gołąbiec) w grupie Skałek Piekarskich na lewym brzegu Wisły w miejscowości Piekary pod Krakowem[1]. Pod względem geograficznym znajduje się na Obniżeniu Cholerzyńskim w obrębie makroregionu Bramy Krakowskiej[2].

Otwór jaskini
Korytarz za otworem

Opis jaskini

Jaskinia znajduje się w skałach na południowym podnóżu Kozierówki. na wysokości 207 m n.p.m., około 4 m powyżej dna doliny. Jest to prosty, stromo opadający korytarz mający postać szczeliny. Jest dość wysoki, ale ciasny już przy wejściu, w głębi jeszcze ciaśniejszy, w końcowym odcinku już niemożliwy do przejścia dla człowieka. Przy wysokim stanie wody w Wiśle dolna część korytarza zalewana jest wodą podchodzącą od spągu. Zaraz za otworem wejściowym można na ścianie korytarza dostrzec miejsce, do którego dochodziła woda przy najwyższym poziomie Wisły[1].

Jaskinia powstała na pionowym pęknięciu ciosowym w wapieniach skalistych z okresu jury. Jest oświetlona tylko w okolicach otworu. Na ścianach korytarza występują tu glony i porosty, obserwowano też wije. W głębi jaskinia jest ciemna. Nie ma szaty naciekowej, a jej namulisko tworzy luźny skalny rumosz. Wyczuwalny jest słaby przepływ powietrza[1].

Po raz pierwszy jaskinię wzmiankowano w 1939 r. Zinwentaryzował ją Kazimierz Kowalski w 1951 r., a dokumentację opracowali A. Górny i M. Szelerewicz w 1999 r.[1]

Na tej samej skale Kozierówka, ale wyżej, znajduje się druga, większa Jaskinia na Gołąbcu. W jej namulisku archeolodzy znaleźli artefakty świadczące o zamieszkiwania w niej neandertalczyków w późnym paleolicie[3].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Andrzej Górny, Mariusz Szelerewicz, Jaskinie Polski. Jaskinia na Gołąbcu Dolna [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy y [dostęp 2019-04-05].
  2. ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
  3. ↑ Geotyda. Jaskinia na Gołąbcu. [dostęp 2017-04-07].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.