Jaskinia w Tarnicy
| Plan jaskini | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
16 m |
| Głębokość |
6 m |
| Deniwelacja |
6 m |
| Wysokość otworów |
1340 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
590 m |
| Ekspozycja otworów |
ku górze |
| Data odkrycia |
marzec 2003 roku |
| Ochrona i dostępność |
wejście zasypane w 2008 roku |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) K.Bsz-02.12 |
Położenie na mapie Bieszczadów Zachodnich  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Beskidów Wschodnich  | |
 49°04′30″N 22°43′35″E/49,074944 22,726417 | |
Jaskinia w Tarnicy (Jaskinia pod Szczytem Tarnicy) – jaskinia w polskich Bieszczadach. Wejście do niej znajduje się kilkanaście metrów od szczytu Tarnicy, przy żółtym szlaku turystycznym prowadzącym z Przełęczy pod Tarnicą na Tarnicę, na wysokości 1340 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 16 metrów, a jej deniwelacja 6 metrów[1].
Opis jaskini
Jaskinia zaczyna się studzienką (2,5-metrów głębokości) dochodzącą do wąskiego korytarza. Na północny zachód korytarz prowadzi stromo w dół, zakręca i kończy się szczeliną nie do przejścia. Na południe natomiast dochodzi do niewielkiego prożka i studzienki, za którymi zwęża się i również kończy szczeliną nie do przejścia. Ze studzienki odchodzi 2-metrowa, ciasna szczelina[1].
Przyroda
Jaskinia jest typu rozpadlinowego. Flory i fauny nie badano[1].
Historia odkryć
Otwór studzienki utworzył się w sposób naturalny w marcu 2003 roku. Znajdował się tuż przy szlaku, dlatego w 2008 roku służby Bieszczadzkiego Parku Narodowego zasypały go ze względu na bezpieczeństwo turystów[1]. Opis i plan jaskini sporządzili T. Mleczek i R. Tęczar ze Speleoklubu Beskidzkiego w lipcu 2003 roku[2].
Przypisy
- 1 2 3 4 Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2018-02-23] (pol.).
- ↑ Jaskinie Bieszczad [online], www.jaskinie.bialy-orzel.com.pl [dostęp 2018-08-04].