Jaworzyna z miesiącznicą trwałą
 Jaworzyna z miesiącznicą trwałą w dolinie potoku Głownia poniżej Gniewoszowa (Góry Bystrzyckie, Sudety Środkowe). | |
| Syntaksonomia | |
| Klasa |
Querco-Fagetea |
|---|---|
| Rząd | |
| Związek |
Tilio platyphyllis-Acerion pseudoplatani |
| Podzwiązek |
x |
| Zespół |
Lunario-Aceretum |
Jaworzyna z miesiącznicą trwałą[1], jaworzyna górska z miesiącznicą trwałą, jaworzyna miesiącznicowa, karpacka jaworzyna miesiącznicowa[2] (Ass. Lunario-Aceretum Grüneberg et Schlüt. 1957)[1] – syntakson w randze zespołu roślinności, rodzaj lasu liściastego, wilgotnego.
Zespół leśny należący do górskich i podgórskich zboczowych lasów wilgotnych. Są to lasy rosnące na stromych stokach z przewagą jawora, z domieszką buka, jodły, jesionu, rzadko lipy szerokolistnej i innych gatunków. Runo ziołoroślowe jest bogate z dużą liczbą gatunków górskich. Miejscami niewielkie płaty tworzą: wietlica samicza, niecierpek pospolity, marzanka wonna, pokrzywa zwyczajna lub kopytnik pospolity. Mniej liczne rosną: żywiec gruczołowaty i żywiec cebulkowy, paprotnik Brauna i paprotnik kolczysty oraz żywokost sercowaty. Szczególnie charakterystyczne dla tego typu lasu jest obfite występowanie miesiącznicy trwałej, która często tworzy niemal jednogatunkowe, rozległe powierzchnie[3].
Płaty typowej jaworzyny górskiej z miesiącznicą trwałą są chronione m.in. w rezerwacie przyrody „Jaworzyna” nad Doliną Wapienicy w Beskidzie Śląskim, czy w rezerwacie przyrody „Lasek Miejski nad Olzą” w Cieszynie.
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 Władysław Matuszkiewicz, Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 414, ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz i inni red., Zbiorowiska roślinne Polski. Lasy i zarośla, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2013, s. 480, ISBN 978-83-01-17064-6.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007. ISBN 978-83-01-14439-5.