Jean-Marie Charles Abrial
 Abrial na pokładzie krążownika „Tourville” (1929) | |
 wiceadmirał | |
| Data i miejsce urodzenia |
17 grudnia 1879 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
19 grudnia 1962 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
d-a: okrętu Commandant Bory, flotylli niszczycieli, krążownika „Tourville” i eskadry, |
| Główne wojny i bitwy | |
.png) | |
| Odznaczenia | |
  (odebrany)        _BAR.png){kind=small} .svg.png){kind=small} | |
| Data urodzenia |
17 grudnia 1879 |
|---|---|
| Data śmierci |
19 grudnia 1962 |
| Gubernator generalny Francji Vichy w Algierii | |
| Okres |
od 1940 |
| Poprzednik |
Georges Lebeau |
| Minister Marynarki Francji Vichy | |
| Okres |
od 1942 |
| Poprzednik |
Gabriel Auphan |
| Następca |
Henri Bléhaut |
Jean-Marie Charles Abrial (ur. 17 grudnia 1879 w Réalmont, zm. 19 grudnia 1962 w Dourgne) – francuski wiceadmirał, minister marynarki, uczestnik obu wojen światowych i kolaborant.
Życiorys
Służbę rozpoczął w 1896 roku, kiedy to rozpoczął naukę w École navale i otrzymał stopień midszypmena. Podczas I wojny światowej służył jako dowódca patrolowca oceanicznego. W 1917 roku odszedł ze służby na swym okręcie i dołączył do dywizjonu okrętów walczących z okrętami podwodnymi. W 1920 r. awansowany został do stopnia komandora podporucznika (Capitaine de Frégate), początkowo dowodził okrętem „Commandant Bory”, a później całą flotyllą okrętów na Morzu Śródziemnym[1].
W 1925 r. awansowany został do stopnia komandora (Capitaine de Vaisseau). W latach 1927–1929 dowodził krążownikiem „Tourville”. W 1930 r. awansowany na kontradmirała, a 6 lat później na wiceadmirała. Od 1936 do 1939 r. dowodził eskadrą na Morzu Śródziemnym[2]. W 1940 r. generał Maxime Weygand wyznaczył go na dowódcę północnych sił morskich[3].
Brał aktywny udział w operacji Dynamo u boku Brytyjczyków, był jednym z ostatnich ewakuowanych oficerów. Po ewakuacji wysłany został do Cherbourga, gdzie 19 czerwca poddał się Niemcom. Od lipca 1940 do 1941 r. służył jako gubernator generalny Francji Vichy w Algierii. W listopadzie 1942 r. Pierre Laval wyznaczył go na ministra marynarki, funkcję tę pełnił do 25 marca 1943 roku[2].
Po upadku Francji Vichy został aresztowany i następnie skazany na 10 lat pracy przymusowej[2]. Z więzienia zwolniony został w 1947 roku, a w 1954 r. uzyskał amnestię[3].
Odznaczenia
- Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (1940)
- Wielki Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (1937)
- Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (1932)
- Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (1921)
- Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (1913)[4]
- Medal Wojskowy
- Order Zasługi Morskiej
- Krzyż Wojenny 1939–1945
- Order Franciski
- Komandor Orderu Sławy (Tunezja)
- Komandor Orderu Alawitów (Maroko)
Przypisy
- ↑ Étienne Taillemite: Dictionnaire des marins français. Paryż: Editions maritimes et d'Outre-Mer, 1982, s. 11. (fr.).
- 1 2 3 Marcel Baudot: The Historical Encyclopedia of World War II. 1980. ISBN 0-87196-401-5. (ang.).
- 1 2 Spencer C. Tucker: Who's Who In Twentieth-Century Warfare. Routledge, 2001. ISBN 0-415-23497-2. (ang.).
- ↑ Wszystkie klasy Orderu Narodowego Legii Honorowej zostały mu odebrane po wojnie. Wszystkie, oprócz Krzyża Wielkiego przywrócono mu w 1960 roku.