Daglezja sina

Daglezja zielona odm. sina
Ilustracja
Pseudotsuga menziesii var. glauca
Systematyka[1][2][3]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

nagonasienne

Klasa

iglaste

Rząd

sosnowce

Rodzina

sosnowate

Podrodzina

modrzewiowe

Rodzaj

daglezja

Gatunek

daglezja zielona

Odmiana

sina

Nazwa systematyczna
Pseudotsuga menziesii var. glauca (Beissn.) Franco
Conif. Duarum Nominibus: 6 (1950)[4]

Daglezja zielona odmiana sina, daglezja sina, jedlica sina (Pseudotsuga menziesii var. glauca Franco) – odmiana daglezji zielonej, drzewa z rodziny sosnowatych. Występuje w Górach Skalistych, gdzie rośnie do 3000 m n.p.m. Od odmiany nominatywnej różni się pokrojem, igłami i szyszkami. Ma także większą odporność na mrozy.

Morfologia

Szyszka z kwiatami żeńskimi
Szyszki
Pokrój
Drzewo wolniej rosnące od jedlicy zielonej. Korona młodych drzew szerokostożkowata.
Pień
Osiąga do 40–45 m wysokości i 90 cm w pierśnicy. Kora jest czarnobrązowa, nawet u młodych osobników bardzo szorstka.
Liście
Igły długości 2–3 centymetrów. Sztywne, srebrzystoniebieskie (nalot woskowy), po roztarciu wydziela się zapach terpentyny. Młode pędy szaro srebrne. Grzebieniasto umiejscowione.
Kwiaty żeńskie
Jaskrawoczerwone (u jedlicy zielonej są zielonkaworóżowe)
Szyszki
Długości 5–9 cm, brązowe, na krótkich trzoneczkach. Łuski okrywowe (wspierające) są odgięte lub nieodgięte zależnie od formy.

Zmienność

W ujęciu traktującym odmianę w randze podgatunku wyróżniono w jego obrębie dwie odmiany geograficzne[5]:

  • var. glauca – występuje w Górach Skalistych na południe od Montany sięgając do Meksyku. Igły szaroniebieskie, długości 2-2,5 cm. Łuski wspierające wystające i zwykle odgięte ku szczytowi szyszki.
  • var. caesia (Schwer.) Franco – daglezja szarozielona, daglezja błękitna – występuje w północnej części Gór Skalistych w stanie Kolumbia Brytyjska. Od formy typowej różni się bardziej gładką, i bardziej szarą korą. Igły ciemnoszaro-zielone do zielonych, 2-2,5 cm długości. Szyszki mniejsze niż w formie typowej, podobne do var. glauca – też z silnie wystającymi choć nieodgiętymi łuskami wspierającymi.

W ujęciu uznającym daglezję siną za odmianę ww. taksony uznawane są za jej synonimy[4].

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Pinales : Pinaceae, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-26] (ang.).
  3. ↑ M.J.M. Christenhusz i inni, A new classification and linear sequence of extant gymnosperms, „Phytotaxa”, 19 (1), 2011, s. 55–70, DOI: 10.11646/phytotaxa.19.1.3 (ang.).
  4. 1 2 Pseudotsuga menziesii var. glauca (Beissn.) Franco. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2021-03-18].
  5. ↑ Mitchell Alan F.: Conifers in the British Isles. London: Forestry Commission Booklet No. 33, 1972, s. 267. ISBN 978-0-11-710012-1.

Bibliografia

  • Otwarta Encyklopedia Leśna – jedlica sina. [dostęp 2010-04-15]. (pol.).
  • Tonny Russel, Catherine Cutler, Martin Walters: The Ilustrated Encyclopedia of Trees of The World. U.K.: Annes Publishing Limited, 2004. (ang.).
    Polska edycja: Ilustrowana Encyklopedia Drzew Świata. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych, 2008, s. 120. ISBN 97883242-0842-5. (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.